یکی از جزئیات مهمی که باعث می‌شود کاربران بتوانند بدون مشکل و به سادگی در دنیای اینترنت از وب سایت‌های مختلف دیدن کنند، DNS یا سیستم نام دامنه است. اگر نام دامنه وجود نداشت، کاربران مجبور بودند برای پیدا کردن یک سایت، آدرس IP آن را حفظ کنند. انواع رکورد DNS وظیفه دارند تا اطلاعات مهم درباره دامنه، آدرس IP و روش رسیدگی به درخواست‌های دامنه را در خود نگه دارند. در ادامه این مطلب می‌بینیم که DNS Record چیست و چه انواعی دارد. همچنین کاربردها و وظایف انواع آن‌ها را بررسی می‌کنیم. علاوه بر این در صورتی‌که قصد دارید دامنه‌های خود را به سرویس کلود گارد ابر زَس اضافه نمایید، این مطلب به شما کمک می‌کند با انواع رکوردهای قابل افزودن به سرویس کلود گارد آشنا شوید.
دی ان اس چیست؟
قبل از آن که با رکورد DNS آشنا شده و انواع رکوردهای مختلف را بررسی کنیم، بیایید کمی بهتر با خود DNS آشنا شویم. مرورگرهای وب ازطریق IPها (Internet Protocol) به اطلاعات آنلاین دسترسی داشته و از این‌طریق صفحات مختلف را برای کاربران نمایش می‌دهند. آدرس IP مجموعه اعدادی را شامل می‌شود که برای هر وب سایت و صفحات آن، منحصربه‌فرد است. از آنجایی که ما نمی‌توانیم همه‌ی آدرس‌های IP را حفظ کرده و به خاطر بسپاریم، پس هر سایت، با آدرس سایت یا همان نام دامنه در موتورهای جستجو نمایش داده می‌شود. DNS وظیفه ترجمه نام دامنه به آدرس‌های آی‌پی برای بارگیری منابع اینترنتی در مرورگرها را برعهده دارد. اگر می‌خواهید در مورد فرایند تحلیل نام دامنه بیشتر آشنا شوید، پیشنهاد می‌کنیم مطلب «سرور DNS چیست؟» را مطالعه نمایید.
رکورد DNS چیست؟
حالا که با کاری که دی ان اس انجام می‌دهد آشنا شدیم، بیایید بررسی کنیم که رکورد دی ان اس چیست و چه کاربردی دارد. یک رکورد DNS وظیفه دارد تا اطلاعاتی درباره یک دامنه، ازجمله آدرس IP مرتبط با آن و روش رسیدگی به درخواست‌ها برای دامنه را، ارائه دهد. رکوردها کدهای دستوری DNS هستند که بصورت فایل‌های متنی ارائه می‌شوند. این دستورات و کدها شامل کاراکترهایی است که وظایف سرور DNS را تعیین کرده و به سرور می‌گوید که چه کارهایی باید انجام دهد. هریک از رکوردها، دارای یک TTL هستند. TTL مخفف Time-To-Live است و زمانی که را نشان می‌دهد که DNS هربار برای رکورد تازه‌سازی می‌شود.
اگر از اپلیکیشن اسنپ استفاده کرده باشید، می‌توانید کاری که در انواع رکورد DNS انجام می‌شود را درک کنید. می‌توانیم یک مجموعه از رکوردها را مشابه فهرست کسب‌وکارهای اسنپ شامل رستوران‌ها، سوپرمارکت‌ها و شیرینی فروشی‌ها در نظر بگیریم که شامل اطلاعات مفیدی درباره مکان، ساعت کاری، خدمات ارائه شده و … درباره آن کسب‌وکار است. هر دامنه باید حداقل چند رکورد ضروری داشته باشد تا کاربران بتوانند ازطریق نام دامنه به وب سایت موردنظر دسترسی پیدا کنند. همچنین می‌تواند چند رکورد سرور اضافی هم داشته باشد که کارهای دیگر را انجام دهند.
نیم سرور (Name Server) چیست؟
از آنجایی که خیلی از افراد تصور می‌کنند که DNS و Name Server یک مفهوم هستند، بهتر است کمی بیشتر درباره آن‌ها بدانیم و ببینیم چه ارتباطی با رکورد دی ان اس دارد. قبل از این، دیدیم که DNS، وظیفه ترجمه نام دامنه به آدرس‌های IP را برعهده دارد تا توسط منابع اینترنتی بارگیری شوند. این درحالی است که سرور نام یا همان NameServerها، وظیفه سازماندهی و هدایت ترافیک در سراسر اینترنت را برعهده دارند.
زمانی که یک کاربر نام وب سایت موردنظر خود را در مرورگر تایپ می‌کند، مرورگر روند رمزگشایی وب سایت را آغاز کرده و ترافیک را به وب سرور مناسب هدایت می‌کند. در این روند، نیم‌سرور (Name Server) وظیفه دارد تا در وسط این فرایند قرار گرفته و تمام رکوردهای سایت را نگه دارد. نیم‌سرورها هم با ترجمه نام دامنه به آدرس IP، اطلاعاتی که برای انسان و درک کامپیوترها ساده باشد را به هم متصل می‌کند. به عبارتی میتوان گفت که برای ما انسان‌ها نام دامنه قابل درک است و برای کامپیوترها آدرس آی‌پی.
برای مثال، فرآیند جستجو در مرورگر را میتوان مشابه یک نقشه در نظر گرفت. انسان‌های عادی ترجیح می‌دهند تا هر آدرسی را بصورت آدرس شهر، خیابان، کوچه و … دریافت کنند. این درحالی است که یک نقشه‌کش باتجربه، بیشتر به دریافت آدرس به‌صورت مختصات دقیق‌تر علاقه دارد. به‌عبارت دیگر، وارد کردن یک آدرس Example.com بری اکثر افراد ساده‌تر است اما کامپیوترها، آدرس‌های دقیق‌تری می‌خواهند که همان آدرس‌های IP است. بعد از ترجمه نام دامنه به آدرس IP، نیم‌سرور درخواست کاربر را به وب‌سایتی که در در نظر دارد، هدایت می‌کند. اگرچه کل این فرآیند شامل چندین مرحله مجزا است، اما خیلی فوری انجام می‌شود.
رکورد دی ان اس و Name Server ها
نیم‌سرور و انواع رکورد DNS دو چیز کاملاً متفاوت هستند، اما وابسته به هم کار می‌کنند. در رکورد های DNS اطلاعاتی درباره آدرس‌های IP که با دامنه‌ها هم مطابقت دارند، نگهداری می‌شود و Name Server، مانند یک کتابخانه است که دسته‌ها و کاتالوگ‌های Dns records در آن قرار می‌گیرد.
انواع رکورد DNS کدام است
رایج‌ترین انواع رکورد DNS که می‌توانیم به آن‌ها اشاره کنیم را در ادامه می‌بینید. البته این‌ها تنها رکوردهای موجود برای دی ان اس نبوده و برخی رکوردهای دیگر هم وجود دارد که کمتر رایج هستند. پرکاربردترین انواع Dns record عبارت است از:
رکورد A
این رکورد آدرس IP دامنه را در خود نگه می‌دارد. A در این رکورد، به آدرس (Address) اشاره داشته و میتوان گفت که اساسی‌ترین نوع رکورد در ان اس است. رایج‌ترین کاربرد این رکورد، تطبیق نام دامنه با آدرس IPv4 است.
رکورد AAAA
رکوردی که آدرس IPv6 برای یک دامنه را در خود دارد، رکورد AAAA نامگذاری شده است. میتوان گفت که این رکورد دقیقاً مشابه رکورد A است اما با این تفاوت که به‌جای آدرس IPv4، آدرس دامنه IPv6 را ذخیره می‌کند که آخرین نسخه پروتکل IP است.
رکورد CNAME
نام رکورد CNAME از Canonical Name گرفته شده و زمانی که یک دامنه یا زیردامنه، نام مستعار یک دامنه دیگر باشد، به جای رکورد A استفاده می‌شود. این رکورد DNS یک دامنه یا زیردامنه را به دامنه دیگری منتقل می‌کند که نمی‌تواند آدرس IP ارائه دهد. باید همه رکوردهای CNAME به‌جای آدرس IP، به یک دامنه اشاره کنند.
رکورد MX
MX مخفف Mail Exchange است. وظیفه این دسته از انواع رکورد DNS آن است که ایمیل‌ها را به سرور ایمیل هدایت کند. این رکورد نشان می‌دهد که پیام‌های ایمیل چطور باید مطابق با پروتکل SMTP (Simple Mail Transfer Protocol که به‌عنوان پروتکل استاندارد برای همه ایمیل‌ها شناخته می‌شود) مسیریابی شوند. یکی از شباهت‌های این رکورد با CNAME آن است که باید به دامنه دیگری اشاره کنند.
رکورد NS
رکورد NS یا رکورد Name Server یکی دیگر از رکورد های دی ان اس است که نشان می‌دهد کدام سرور حاوی رکوردهای واقعی DNS بوده و برای آن دامنه معتبر است. به عبارت دیگر، کار اصلی این رکوردها آن است که به اینترنت بگویند برای پیدا کردن آدرس IP باید کجا بروند. هر دامنه معمولاً چندین رکورد NS دارد که nameserverهای اولیه و ثانویه را برای آن دامنه نشان می‌دهد. درصورتی‌که رکوردهای نام سرور به‌درستی پیکربندی نشوند، کاربر نمی‌توان وب سایت یا برنامه‌ای را بارگیری کند.
رکورد TXT
از این رکورد دی ان اس برای امنیت ایمیل استفاده شده و به کمک آن، ادمین اجازه دارد تا یادداشت‌های متنی را در رکورد ذخیره کند. در ابتدا، از این رکورد برای ذخیره یادداشت‌هایی استفاده می‌شد که تنها توسط انسان قابل خواندن بودند، اما حالا برخی از داده‌هایی که توسط ماشین قابل خواندن هستند هم در این رکورد قرار داده می‌شوند. ممکن است رکوردهای TXT متعددی در یک دامنه وجود داشته باشد.
رکورد SOA
وظیفه این رکورد دی ان اس آن است که اطلاعات مهمی درباره یک دامنه یا Zone، ازجمله آدرس ایمیل ادمین، زمان آخرین بروزرسانی دامنه و یا مدت زمان انتظار برای رفرش‌ها را ذخیره کند. برای آن که همه زون‌ها در DNS با استانداردهای IETF مطابقت داشته باشند، به یک رکورد SOA نیاز داشته و این رکورد برای انتقال Zone هم اهمیت دارد.
رکورد PTR
رکوردهای PTR (pointer record) نام دامنه مرتبط با یک آدرس IP را ارائه می‌دهند. از این رکوردها در جستجوهای معکوس DNS استفاده می‌شود. در جستجوی معمولی، زمانی که کاربرد می‌خواهید در مرورگر خود به یک نام دامنه برسد، جستجوی DNS نام دامنه را با آدرس IP مطابقت می‌دهد. در روند جستجوی معکوس، کوئری با آدرس IP شروع شده و به جستجوی نام دامنه می‌رسد. این کار، دقیقاً برعکس رکوردهای A است که آدرس IP مرتبط با نام دامنه را ارائه می‌کردند.
رکورد SRV
رکوردهای SRV (Service) برای خدماتی مانند VoIP (Voice Over IP)، پیام‌های فوری (instant messaging) و …، یک میزبان و پورت مشخص می‌کنند. برخلاف اکثر رکوردهای دیگر که فقط یک سرور یا آدرس IP را مشخص می‌کردند، SRV یک رکورد دی ان اس کامل است که یک پورت را نیز در آن آدرس IP مشخص می‌کند. برخی از پروتکل‌های اینترنتی برای آن که به درستی کار کنند، به استفاده از این رکوردها نیاز دارند.
برخی از انواع دیگر کم کاربرد رکورد دی ان اس
علاوه‌بر تمام رکورهای رایج و پرکاربردی که معرفی کردیم، برخی دیگر از انواع رکورد DNS وجود دارد. معمولاً این رکوردها کم‌کاربردتر از دسته اول هستند. برای آن که بیشتر با لیست رکورد DNS کامل آشنا شویم، بیایید دیگر انواع آن‌ها را بررسی کنیم:
رکورد AFSDB
برای کلاینت‌های سیستم AFS (Andrew File System) که توسط کارنگی ملون (Carnegie Melon) توسعه یافته، از این رکورد استفاده می‌شود تا رکورد AFSDB، سلول‌های دیگر AFS را پیدا کند.
رکورد APL
APL مخفف Address Prefix List و یک رکورد آزمایشی برای مشخص کردن لیست محدوده آدرس‌ها است.
رکورد CAA
رکورد Certification Authority Authorization یا همان رکورد CAA به صاحبان دامنه نشان می‌دهد که از کدام منابع می‌توانند برای دامنه موردنظر گواهی صادر کنند. درصورتی که رکورد CAA وجود نداشته باشد، صدور گواهی از طرف هر منبعی می‌تواند انجام شود. این رکوردها به زیردامنه‌ها مرتبط بوده و براساس آن کار خود را انجام می‌دهند.
رکورد DNSKEY
رکورد DNSKEY (DNS Key Record) از طریق یک کلید عمومی برای تأیید امضای DNSSEC (افزونه امنیتی سیستم نام دامنه و مخفف Domain Name System Security Extension) استفاده می‌شود.
رکورد CDNSKEY
این رکورد، یک کپی ساده‌تر از رکورد DNSKEY است که به رکورد اصلی DNS Key انتقال داده می‌شود.
رکورد CERT
گواهی‌های کلید عمومی در رکورد گواهی یا همان CERT (certificate record) ذخیره می‌شود.
رکورد DCHID (DHCP Identifier)
اطلاعات پروتکل DHCP (مخففDynamic Host Configuration Protocol) در این رکورد ذخیره می‌شود. پروتکل DHCP یک پروتکل استاندارد شبکه است که در شبکه‌های IP استفاده می‌شود.
رکورد DNAME
رکورد DNAME (مخفف delegation name) درست مثل رکورد CNAME که قبل از این بررسی کردیم، یک نام مستعار دامنه ایجاد می‌کند، اما با این تفاوت که این نام مستعار همه زیر دامنه‌ها را هم هدایت می‌کند. برای درک بهتر این مسئله بهتر است یک مثال را بررسی کنیم. تصور کنید که مالک دامنه «example.com»، دامنه «website.net» را هم خریداری کند. درصورتی که به دامنه دوم یک رکورد DNAME بدهد که به «example.com» اشاره می‌کند، آن نشانگر به «blog.website.net» و سایر زیردامنه‌های دیگر هم گسترش پیدا خواهد کرد.
رکورد HIP
از این رکورد بیشتر در محاسبات تلفن همراه استفاده می‌کنند. پروتکل HIP از “Host identity protocol” استفاده می‌کند که راهی برای جدا کردن نقش‌های یک آدرس IP است.
رکورد IPSECKEY
رکورد IPSECKEY همراه با IPSEC (Internet Protocol Security) یا همان امنیت پروتکل اینترنت کار می‌کند. IPSEC یک چارچوب پروتکل امنیتی سرتاسری (end-to-end) و بخشی از مجموعه پروتکل اینترنت (TCP/IP) است.
رکورد LOC (Location)
اطلاعات جغرافیایی یک دامنه، به شکل مختصات طول و عرض جغرافیایی در رکورد LOC ذخیره می‌شود.
رکورد NAPTR
رکورد NAPTR (مخفف name authority pointer) می‌تواند با یک رکورد SRV ترکیب شود تا به‌صورت پویا URIهایی را ایجاد کرده و براساس یک عبارت منظم، به آن‌ها اشاره شود.
رکورد NSEC
رکورد NSEC (next secure record) بخشی از DNSSEC بوده و کاربرد آن، اثبات عدم وجود رکورد منبع DNS درخواستی است.
رکورد RRSIG
کاربرد رکورد PRSIG (مخفف resource record signature) برای ذخیره امضاهای دیجیتالی است که با مطابقت با DNSSEC، برای احراز هویت رکوردها استفاده می‌شود.
رکورد RP
رکورد RP (responsible person) وظیفه ذخیره آدرس ایمیل شخص مسئول دامنه را برعهده دارد.
رکورد SSHFP
از رکورد SSHFP برای ذخیره اثر انگشت کلید عمومی SSH (SSH public key fingerprints) استفاده می‌شود. SSH (مخفف Secure Shell) یک پروتکل شبکه رمزنگاری‌شده برای ایجاد ارتباطات امن در یک شبکه ناامن است.
جمع‌بندی
در این مطلب هرآنچه را که درباره رکورد DNS و انواع آن لازم است بدانید، بررسی کردیم. همچنین دیدیم که کدام یک از انواع رکورد DNS جزو رکوردهای اصلی و مهمتر بوده و کدام‌یک از آن‌ها جزو رکوردهای کم کاربردتر هستند. رکوردهای DNS وظایف مهمی در سایت و ذخیره اطلاعات مهم دارند و آشنایی با آن‌ها، برای کسانی که در این حوزه کار می‌کنند، ضروری است.
