همه چیز درباره API؛ از تعریف و کاربرد تا مزایا و معایب

API چیست؟ اِی‌پی‌آی مانند یک پل ارتباطی است که زبان برنامه‌ها را به زبان قابل فهم برای یکدیگر ترجمه می‌کند. ردپای آن را در هر وب‌سایتی که به شما امکان چت می‌دهد یا در هر اپلیکیشنی مثل اپلیکیشن‌های مسیریابی، می‌توان مشاهده کرد. در این مقاله همراه ما باشید تا با کاربرد، مزایا و معایب، پروتکل‌ها و همه‌چیز راجع به API آشنا شوید.

API چیست؟ راز جادویی ارتباطات در دنیای وب

API (اِی‌پی‌آی) مخفف Application Programming Interface یک رابط برنامه‌نویسی کاربردی است که امکان برقراری ارتباط به دو برنامه نرم‌افزاری می‌دهد. باتوجه به معنی API اگر دو نرم‌افزار را مثل غریبه‌هایی درنظر بگیریم که هر کدام زبان خاص خودشان را دارند، اگر بخواهیم به شکل دیگر معنی API را توضیح دهیم، باید بگوییم حکم مترجمی را دارد که به این دو نرم‌افزار کمک می‌کند تا با یکدیگر صحبت کنند و اطلاعات را به اشتراک بگذارند.

به عنوان مثال، فرض کنید اداره هواشناسی اطلاعات مربوط به آب و هوا را به‌صورت روزانه جمع‌آوری می‌کند. این اطلاعات در یک نرم‌افزار خاص ذخیره می‌شود. حال اپلیکیشن هواشناسی با استفاده از API با نرم‌افزار اداره هواشناسی ارتباط برقرار کرده، اطلاعات مربوط به آب و هوا را دریافت می‌کند و به شما نشان می‌دهد.

در پاسخ به اینکه معنی API چیست به زبان ساده، می‌توان گفت مجموعه‌ای از قوانین و دستورالعمل‌ها هستند که به دو نرم‌افزار اجازه می‌دهند تا با یکدیگر تعامل داشته باشند، داده‌ها را به اشتراک بگذارند و وظایف را به‌طور مشترک انجام دهند.

API چگونه کار می‌کند؟

فرض کنید یک معماری مبتنی بر سرویس‌گیرنده و سرویس‌دهنده (Client-Server) داریم. در این حالت، سرویس‌گیرنده درخواست خود را از طریق یک واسطه برای سرویس‌دهنده ارسال می‌کند. پاسخ را نیز از همین مسیر تحویل می‌گیرد. API در واقع نقش همین میانجی ارتباطی بین دو برنامه یا سیستم را برعهده دارد تا آن‌ها بتوانند با هم کار کنند.

• سرویس‌گیرنده (Client): کاربر یا برنامه‌ای است که درخواست را ارسال می‌کند. 
• API: واسطه ارتباطی است که درخواست را منتقل می‌کند. 
• سرویس‌دهنده (Server): بخش پشت صحنه‌ای است که درخواست را دریافت و پردازش کرده و پاسخ را ارسال می‌کند. 

مراحل عملکرد API به شرح زیر است:

۱. ارسال درخواست: سرویس‌گیرنده درخواست خود را از طریق یک آدرس منحصر به فرد به نام URI (مخفف Uniform Resource Identifier به معنی شناسه اختصاصی منبع) و به کمک API ارسال می‌کند.

۲. تماس با سرور: API پس از دریافت درخواست، آن را به سرویس‌دهنده منتقل می‌کند.

۳. دریافت پاسخ: سرویس‌دهنده اطلاعات موردنیاز را پیدا کرده و پاسخی برای درخواست آماده می‌کند.

۴. انتقال پاسخ: API پاسخ آماده شده توسط سرور را برای سرویس‌گیرنده ارسال می‌کند.

۵. دریافت اطلاعات: در نهایت، سرویس‌گیرنده اطلاعات دریافتی را به کاربر نمایش می‌دهد. 

فرض کنید یک برنامه می‌خواهد از اطلاعات یک وب‌سایت هواشناسی استفاده کند. این برنامه با استفاده از API، سوال مورد نظر خود (مثلا وضعیت آب و هوای امروز یک شهر) را به وب‌سایت هواشناسی می‌فرستد. API وب‌سایت هواشناسی هم این سوال را ترجمه کرده، به سرورهای وب‌سایت ارسال می‌کند. درنهایت جواب ترجمه شده را (مثلا آفتابی با کمی ابر و دمای ۲۳ درجه سانتیگراد) به برنامه برمی‌گرداند.

APIها به کاربران و برنامه‌های دیگر مجوز دسترسی به داده‌ها را می‌دهند. این دسترسی با استفاده از نقش‌های از پیش تعیین‌شده تایید می‌شود. نقش‌ها مشخص می‌کنند که چه کسی یا چه سرویسی می‌تواند به عملکردها و داده‌های خاص دسترسی داشته باشد. همچنین API یک ردپای دسترسی ایجاد می‌کند که جزئیات دسترسی به سیستم، زمان و فرد یا برنامه‌ دسترسی‌دهنده را ثبت می‌کند. در گذشته، برنامه‌هایی که APIها را فراخوانی می‌کردند، با زبان‌های برنامه‌نویسی خاصی نوشته می‌شدند. اما امروزه APIهای وب را می‌توان با هر زبان برنامه‌نویسی فراخوانی کرد. حتی صفحات وب ساخته‌شده با HTML یا ابزارهای تولید برنامه نیز می‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند.

کاربرد API چیست؟ میانبری برای ساخت نرم‌افزارهای بهتر

به لطف رابط‌ برنامه‌نویسی کاربردی (API)، کیفیت و سرعت ساخت نرم‌افزارها و سرویس‌های آنلاین به‌طور چشمگیری افزایش پیدا کرده است. دیگر نیاز نیست برای هر کار کوچکی، کل یک نرم‌افزار اختصاصی را از صفر تا صد بنویسید. با استفاده از API می‌توانید از قابلیت‌های آماده‌ برای کارهای مختلف استفاده کنید. به‌این‌ترتیب، علاوه‌بر صرفه‌جویی در زمان و هزینه، احتمال خطا نیز پایین میاد.

برای مثال، فرض کنید می‌خواهید در اپلیکیشن خود امکان پرداخت آنلاین را قرار دهید. به جای اینکه خودتان از صفر یک سیستم پرداخت بسازید، می‌توانید از API یک سرویس پرداخت امن و معتبر مانند PayPal استفاده کنید. API مجموعه‌ای از قوانین است که به برنامه‌نویس‌ها می‌گوید چگونه با این سرویس پرداخت ارتباط برقرار و از امکانات آن، مثل دریافت وجه، استفاده کنند.

با ظهور سرویس ابری، شرکت‌های ارائه‌دهنده این خدمات، بخش زیادی از امکانات خود را از طریق API در دسترس قرار دادند. همین موضوع باعث رشد چشمگیر اپلیکیشن‌های ابری، اینترنت اشیاء و اپلیکیشن‌های موبایل شده است. API مثل یه لایه‌ دیجیتال عمل می‌کند که داده‌ها و منابع با ارزش یک شرکت را به‌طور امن و با کنترل مناسب در اختیار دیگران قرار می‌دهند. این شیوه باعث بهبود تعامل با مشتریان، کارمندان و شرکای تجاری می‌شود. برای مثال، فرض کنید یک وب‌سایت با استفاده از API بتواند نتایج جستجوی املاک را براساس نیاز خاص هر مشتری شخصی‌سازی کند. 

معرفی ۶ نمونه از کاربردهای API

شاید برای‌تان سوال باشد که برخی از مهم‌ترین نمونه‌های کاربرد API چیست؟ در ادامه با مثال‌هایی به این سوال پاسخ می‌دهیم.

سیستم‌عامل‌ و میان‌افزار (MiddlWare) امکانات خود را از طریق مجموعه قوانین API دراختیار برنامه‌نویس‌ها قرار می‌دهند. این قوانین مانند جعبه ابزاری عمل می‌کنند که برنامه‌نویس با استفاده از آن‌ها می‌تواند به‌راحتی از قابلیت‌های سیستم‌عامل یا ابزار واسط بهره ببرد. جالب اینجاست اگر دو شرکت از یک مجموعه قوانین API یکسان استفاده کنند، ابزارهای آن‌ها قابل تعویض است. برای مثال، شرکت مایکروسافت از مجموعه‌ای از قوانین API به نام دات نت (NET.) استفاده می‌کند. اکنون یک شرکت متن‌باز، معادل آن را برای سیستم‌عامل لینوکس تولید کرده است. نکته جالب اینجاست که خود مایکروسافت هم حالا از این ابزار متن‌باز پشتیبانی می‌کند. اجازه دهید با چند مثال، بررسی کنیم که برخی از کاربردهای ای پی آی چیست.

۱. ورود آسان با حساب‌های کاربری

دیگر نیاز نیست برای هر سایت یک حساب کاربری جداگانه بسازید. با API می‌توانید از حساب فیسبوک، گوگل و حساب‌های دیگر خود برای ورود به سایت‌های مختلف استفاده کنید. این قابلیت باعث صرفه‌جویی در زمان و انرژی شما می‌شود.

۲. اینترنت اشیا (IoT) در خدمت راحتی شما

وسایلی مثل یخچال‌های هوشمند، به لطف API با دنیای دیجیتال ارتباط برقرار می‌کنند. این یخچال‌ها می‌توانند به اپلیکیشن‌های دستور غذا متصل شوند، یادداشت برای شما ارسال کنند یا حتی با دوربین داخلی، به شما این امکان را بدهند که از راه دور محتویات داخل یخچال را ببینید.

۳. پیدا کردن آسان‌ترین راه سفر

وب‌سایت‌های رزرو مسافرت، با استفاده از API به اطلاعات به‌روز ایرلاین‌ها و هتل‌ها دسترسی دارند. این دسترسی باعث می‌شود تا شما به‌راحتی و فقط با چند کلیک، ارزان‌ترین بلیط و هتل را برای سفر خود پیدا کنید.

۴. مسیریابی هوشمند

اپلیکیشن‌های مسیریابی، از API برای نمایش نقشه‌های ثابت و متحرک، دریافت اطلاعات ترافیک، محدودیت سرعت استفاده می‌کنند. شما هر زمان که بخواهید مسیریابی کنید و یا موقعیت یک بسته پستی یا پیک را روی نقشه ببینید، به کمک یک API در حال ارتباط هستید.

۵. شبکه‌های اجتماعی پویاتر

با کمک API، کسب‌وکارها می‌توانند فید اینستاگرام خود را به وب‌سایت‌شان اضافه کنند تا به‌صورت خودکار با آپلود عکس‌های جدید، به‌روز شود. این کار، روشی فوق‌العاده برای به اشتراک گذاشتن محتوا و افزایش تعامل با مخاطب است.

۶. نرم افزار به عنوان سرویس کارآمدتر (SaaS)

نرم‌افزارهای مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) اغلب از چند API داخلی برخوردار هستند. این نرم‌افزارها به شما این امکان را می‌دهند تا آن‌ها را با ابزارهای پیام‌رسان، شبکه‌های اجتماعی و ایمیل ادغام کنید. ادغام، باعث صرفه‌جویی در زمان و جلوگیری از سردرگمی ناشی از کار با چندین نرم افزار جداگانه می‌شود.

معنی API در برنامه نویسی چیست؟

API به برنامه‌نویس‌ها این امکان را می‌دهد تا بدون نیاز به نوشتن کدهای پیچیده، به ویژگی‌های نرم‌افزارهای دیگر دسترسی پیدا کنند. این کار باعث می‌شود نرم‌افزارها سریع‌تر ساخته شوند و امکانات بیشتری در اختیار کاربران قرار دهند. API شبیه به رابط کاربری گرافیکی (GUI) است که در بسیاری از نرم‌افزارها می‌بینید، با این تفاوت که GUI برای کاربران است و API برای دسترسی برنامه‌نویس‌ها به ابزارهای وب. رابط کاربری گرافیکی با دکمه‌ها و منوهایش به کاربران عادی کمک می‌کند تا راحت‌تر با نرم‌افزار کار کنند، درحالی‌که API با دستورهای خاص خودش به برنامه‌نویس‌ها این امکان را می‌دهد تا به ابزارهای قدرتمند نرم‌افزارهای دیگر دسترسی داشته باشند. API را می‌توان برای سیستم‌عامل‌ها، دیتابیس‌ها، سیستم‌های سخت‌افزاری، فایل‌های جاوا اسکریپت یا هر گونه فایل شی‌گرای مشابه دیگر ایجاد کرد.

منظور از یکپارچه‌سازی با ای‌پی‌آی چیست؟

یکپارچه‌سازی با API به این معنی است که دو یا تعداد بیشتری برنامه بتوانند به‌صورت خودکار با هم تبادل اطلاعات داشته باشند. مثلا زمانی که عکس‌های گوشی شما به‌صورت خودکار با فضای ابری همگام‌سازی می‌شوند یا ساعت و تاریخ لپ‌تاپ شما هنگام سفر به منطقه زمانی جدید به‌طور خودکار تنظیم می‌شود، شاهد یکپارچه‌سازی با API هستید. کسب‌وکارها نیز می‌توانند از این قابلیت برای خودکارسازی بسیاری از فرایندهای سیستمی استفاده کنند.

انواع API چیست؟

API دنیای متنوعی دارد و براساس عوامل مختلف می‌توان انواع آن را دسته‌بندی کرد. در این قسمت، به بررسی انواع API براساس دسترسی و مکان اجرا خواهیم پرداخت:

معرفی انواع API براساس دسترسی

باتوجه به اینکه API موردنظر در دسترس عموم یا افراد خاصی قرار می‌گیرد، آن را می‌توان به‌‌صورت زیر دسته‌بندی کرد:

API اختصاصی (Private APIs)

این مدل فقط در اختیار توسعه‌دهندگان داخل یک شرکت قرار می‌گیرد تا داده‌ها و سسیتم‌های داخل سازمان را به هم مرتبط کند. به‌عبارتی در دسترس عموم قرار نمی‌گیرند.

API عمومی (Public APIs)

در دسترس همه قرار دارند و هر کسی می‌تواند از آن‌ها استفاده کند. با این حال ممکن است برای استفاده از آنها نیاز به پرداخت هزینه یا دریافت مجوز داشته باشید.

API مشارکتی (Partner APIs)

این مدل فقط در اختیار طرف‌های خاصی قرار می‌گیرد که شرکت به آن‌ها توافق‌نامه‌ اشتراک‌گذاری داده است. APIهای مشارکتی در روابط تجاری و برای یکپارچه‌سازی نرم‌افزار بین شرکت‌های همکار کاربرد دارند.

API ترکیبی (Composite APIs)

با ترکیب چند API ساخته می‌شوند تا وظایف پیچیده وابسته به هم را انجام دهند. APIهای ترکیبی اغلب در مقایسه با APIهای منفرد، سرعت و عملکرد را بهبود می‌بخشند.

انواع API بر اساس مکان اجرا

براساس محل اجرا، API به دسته‌های مختلف از جمله موارد زیر تقسیم می‌شود:

API محلی (Local APIs)

این مدل، سرویس‌های سیستم‌عامل یا میان‌افزار را به برنامه‌های کاربردی ارائه می‌دهد. نمونه‌هایی از APIهای محلی عبارتند از: APIهای دات نت مایکروسافت، API تلفن برای برنامه‌های صوتی و API دسترسی به پایگاه داده.

API راه دور (Remote APIs)

این API از طریق یک شبکه ارتباطی برای دسترسی به منابع خارج از کامپیوتری که درخواست را ایجاد می‌کند، تعامل برقرار می‌کند. این دسته‌ کلی‌تر، شامل APIهای وب نیز می‌شود. APIهای ریموت نیازی نیست بر اساس استانداردهای وب طراحی شوند، هرچند بسیاری از آن‌ها اینگونه هستند. رابط برنامه‌نویسی اتصال به پایگاه داده جاوا (Java Database Connectivity API) و رابط فراخوانی از راه دور جاوا (Java Remote Method Invocation API) دو نمونه از APIهای راه دور هستند.

API برنامه (Program APIs)

بر اساس فناوری فراخوانی رویه از راه دور (RPC یا remote procedure call) کار می‌کنند. این APIها کمک می‌کنند که از دید نرم‌افزار، یک برنامه که از دور اجرا می‌شود به صورت محلی به نظر برسد. APIهای معماری سرویس‌گرا، مانند مجموعه‌ی APIهای WS مایکروسافت، از نوع APIهای برنامه‌ای هستند.

API وب (Web APIs)

تا به حال از اپلیکیشنی استفاده کردید که به شما اجازه می‌دهد عکس‌هایتان را در فضای ابری ذخیره کنید؟ دقت کردید با تغییر منطقه زمانی، ساعت و تاریخ لپ‌تاپ‌تان یا موبایلتان به‌صورت خودکار تنظیم می‌شود؟ این‌ها همه به لطف رابط برنامه‌نویسی وب (API) یا وب‌سرویس ممکن شده است. به API‌ وب معمولا RESTful API هم گفته می‌شود. در این APIها در جریان درخواست‌ها، هیچ اطلاعاتی را به صورت داخلی ذخیره نمی‌کنند. کمی بعدتر در همین مقاله در مورد RESTful API به طور کامل‌تر توضیح می‌دهیم. 

در پاسخ به این سوال که وب API چیست، به زبان ساده می‌توان گفت وب API، وب‌سرویسی است که به برنامه‌های مختلف اجازه می‌دهد با هم ارتباط برقرار کنند. فرض کنید با یک برنامه‌ تحت وب کار می‌کنید، مثلا وب‌سایتی که وضعیت آب و هوا را نشان می‌دهد. این وب‌سایت برای دریافت اطلاعات از یک منبع معتبر، با یک واسطه‌ برنامه‌نویسی وب (Web API) ارتباط برقرار می‌کند. این واسطه مثل یک پل عمل می‌کند که به برنامه‌ها امکان می‌دهد با یکدیگر صحبت کنند. 

معرفی پروتکل‌، معماری و زبان API

API رابطی است که به برنامه‌های کاربردی متصل می‌شود و با هر زبان برنامه‌نویسی مانند جاوا اسکریپت کار می‌کند. اما APIهای مدرن در معماری و نحوه استفاده از فرمت‌های داده متفاوت هستند. آن‌ها معمولا برای HTTP ساخته می‌شوند. درنتیجه رابط‌های کاربری کاربرپسندی را ارائه می‌دهند که به‌راحتی قابل دسترسی بوده و برای برنامه‌هایی با زبان جاوا، روبی، پایتون و بسیاری از زبان‌های دیگر قابل درک هستند.

با افزایش استفاده از APIهای وب، این امر باعث توسعه و استفاده از پروتکل، سبک، استانداردها و زبان‌های خاصی شده است. این ساختارها مجموعه‌ای از قوانین تعریف شده یا مشخصات API را برای کاربران فراهم می‌کند که انواع داده‌های پذیرفته شده، دستورات و سینتکس را ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر می‌‌توان گفت که این پروتکل‌های API تبادل اطلاعات استاندارد را راحت تر می‌کنند.

پروتکل SOAP (مخفف simple object access protocol)

SOAP مخفف Simple Object Access Protocol، یک پروتکل پیام‌رسانی سبُک مبتنی بر XML است که به شما امکان می‌دهد اطلاعات را بین برنامه‌ها و اجزای نرم‌افزاری مختلف مبادله کنید؛ بدون توجه به زبان برنامه‌نویسی یا پلتفرمی که روی آن اجرا می‌شوند. تصور کنید قصد دارید اطلاعات حساب بانکی خود را از طریق برنامه‌ای در گوشی خود به وب‌سایت بانک منتقل کنید. SOAP این کار را به سادگی و بدون نیاز به هیچ واسطه‌ای انجام می‌دهد.

مزایای SOAP

• سادگی: SOAP از XML استفاده می‌کند که زبانی ساده و قابل فهم برای انسان و ماشین است.
• امنیت: SOAP از قابلیت‌های امنیتی مختلفی مانند رمزگذاری و احراز هویت پشتیبانی می‌کند.
• قابلیت انعطاف‌پذیری: SOAP از طریق پروتکل‌های مختلف ارتباطی مانند HTTP و SMTP، اطلاعات را مبادله می‌کند.
• استقلال: SOAP از پلتفرم و زبان برنامه‌نویسی مستقل است، به این معنی که می‌توانید از آن برای اتصال برنامه‌های مختلف به یکدیگر استفاده کنید.

پروتکل RPC (مخفف Remote Procedure Call)

تصور کنید برنامه‌ای روی کامپیوترتان دارید که باید کاری روی آن در سیستم دیگری در شبکه انجام شود، اینجاست که باید بررسی کنیم که اهمیت API چیست. دراین شرایط، بدون API باید با جزئیات پیچیده شبکه دست و پنجه نرم کنید، اما با RPC دیگر اینطور نیست. RPC یا «فراخوانی رویه از راه دور» که در سطح سیستم‌عامل کار می‌کند، مفهومی از یک پروتکل انتقال سطح پایین، مشابه TCP/IP یا UDP است، اما پیام‌های دیتا را بین برنامه‌های مرتبط به هم انتقال می‌دهد.

RPC به سادگی به برنامه دستور می‌دهید که یک کار مشخص را انجام دهد، حتی اگر آن کار روی کامپیوتر دیگری در شبکه باشد. RPC پشت صحنه تمام مسائل مربوط به برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات را مدیریت می‌کند و باعث می‌شود برای شما به سادگی یک فراخوانی معمولی به نظر برسد.

با RPC، دیگر نگران این نیستید که برنامه‌ موردنظر روی کدام کامپیوتر قرار دارد. به‌سادگی به آن دستور می‌دهید تا کارش را انجام دهد و منتظر پاسخ می‌مانید، درست شبیه این که با یک بخش دیگر از برنامه‌ خودتان کار می‌کنید. RPC باعث می‌شود تا برنامه‌نویسی توزیع‌شده (distributed programming) بسیار ساده‌تر از کار با سوکت‌های شبکه (network sockets) شود.

XML-RPC

این پروتکل قدیمی‌تر از SOAP اما ساده‌تر از آن است و از فرمت XML برای انتقال اطلاعات استفاده می کند. مزیت اصلی آن کم حجم بودن و نیاز به پهنای باند پایین است.

JSON-RPC

این پروتکل شبیه به XML-RPC عمل می‌کند. با این تفاوت که به جای XML از فرمت JSON (مخفف JavaScript Object Notation) بهره برده است. JSON سبک‌تر و برای برنامه‌نویسان قابل‌فهم‌تر است و از زوج‌های نام/مقدار پشتیبانی می‌کند. همچنین JSON از ساختارهای داده‌ای رایج استفاده می‌کند که باعث شده در هر زبان برنامه‌نویسی قابل استفاده باشد.

پروتکل gRPC: جدیدتر، پر سرعت و پر قدرت

gRPC یک پروتکل متن باز و پرکاربرد است که توسط گوگل ساخته شده است. این پروتکل از HTTP/2 برای انتقال اطلاعات و از فرمت داده Protocol Buffers استفاده می‌کند. gRPC به‌طور خاص برای ارتباط بین سرویس‌های کوچک در یک معماری مایکروسرویس طراحی شده و به سرعت و کارایی بالا معروف است.

پروتکل WebSocket

APIهای WebSocket ارتباط دو طرفه بین سرویس‌گیرنده و سرور را ممکن می‌کنند. این نوع API برای برقراری هر ارتباط دیگر نیازی به ایجاد اتصال جدید ندارد. وب‌سوکت یک فناوری شگفت‌انگیز است که به شما امکان می‌دهد به جای ارسال درخواست‌های متعدد و انتظار برای پاسخ، به‌طور مستقیم و بدون وقفه با سرور ارتباط برقرار کنید. به عبارت دیگر، وب‌سوکت مانند یک کانال گفتگوی همیشگی بین کلاینت و سرور عمل می‌کند.

سبک REST (انتقال حالت نمایش)

یکی از سوالاتی که در رابطه با ای پی آی مطرح می‌شود این است که نقش REST در API‌ چیست. REST (مخفف REpresentational State Transfer) مجموعه‌ای از اصول معماری وب API است. وب‌سرویس‌های REST یا همان RESTful API، از قواعد خاصی پیروی می‌کنند. آن‌ها از درخواست‌های HTTP مانند GET ،PUT ،HEAD و DELETE برای برقراری ارتباط با منابع استفاده می‌کنند. REST داده‌ها را به عنوان منابع در دسترس قرار می‌دهد و هر منبع با یک شناسه URI منحصربه‌فرد به نمایش درمی‌آید. کاربرها با ارائه این URI، منبع مورد نظر را درخواست می‌کنند. وب‌سرویس‌های REST بدون حافظه (stateless) هستند، یعنی اطلاعات کاربر را بین درخواست‌ها ذخیره نمی‌کنند.

برای درک بهتر پاسخ این سوال که منظور از REST در ای پی آی چیست، فرض کنید شما می‌خواهید اطلاعاتی را از یک وب‌سایت دریافت کنید. REST مثل پیک بین وب‌سایت و برنامه شما عمل می‌کند. شما (برنامه) به پیک (REST) آدرس اطلاعات موردنظر (URI) را می‌دهید و پیک آن اطلاعات را برای شما برمی‌گرداند. 

تأمین امنیت REST API چگونه است؟

برای اینکه مطمئن باشیم فقط افراد مجاز از امکانات یک API استفاده می‌کنند، باید امنیت آن را برقرار کنیم. دو روش اصلی برای ایمن‌سازی APIهای REST وجود دارد:

۱. توکن‌های احراز هویت

این توکن‌ها جهت مجوز دادن به کاربران برای برقراری ارتباط با API به کار می‌روند. آن‌ها بررسی می‌کنند که آیا کاربران همان کسانی هستند که ادعا می‌کنند؟ آیا برای برقراری ارتباط با آن API خاص، حق دسترسی دارند یا خیر؟ به‌عنوان مثال، زمانی که به ایمیل خود وارد می‌شوید، سرویس ایمیل شما برای دسترسی امن از توکن‌های احراز هویت استفاده می‌کند.

۲. کلیدهای API

کلیدهای API برنامه یا نرم‌افزاری را که با API ارتباط برقرار می‌کند، تأیید می‌کنند. آن‌ها برنامه را شناسایی می‌کنند و مطمئن می‌شوند که برای برقراری ارتباط با آن API موردنظر اجازه دسترسی دارد. کلیدهای API به اندازه توکن‌ها امن نیستند، اما این امکان را می‌دهند که با جمع‌آوری داده‌ها بفهمیم چه برنامه‌هایی و با چه میزان فعالیتی از API استفاده می‌کنند. شاید تا به‌حال یک سری رشته‌های طولانی از حروف و اعداد را در آدرس URL وب‌سایت‌ها دیده باشید. این رشته، یک کلید API است که وب‌سایت برای برقراری ارتباط با APIهای داخلی خود از آن استفاده می‌کند. 

GraphQL: زبان کوئری‌های API

GraphQL یک زبان کوئری منبع باز و موتور اجرایی سمت سرور است که نحوه تعامل کاربرها با APIها را مشخص می کند. این زبان به کاربران اجازه می‌دهد تا با چند خط کد، درخواست API را ارسال کنند؛ به جای اینکه مجبور باشند به نقاط انتهایی (endpoint) پیچیده با پارامترهای زیاد دسترسی پیدا کنند. GraphQL باعث می‌شود تولید و پاسخ به کوئری‌های API، به‌خصوص درخواست‌های پیچیده که چندین منبع را هدف می‌گیرند، آسان‌تر شود.

مقایسه REST و SOAP

SOAP یک پروتکل است در حالی که REST مجموعه‌ای از قواعد است که یک سبک معماری را تشکیل می‌دهند. APIهای REST معمولا به عنوان یک جایگزین ساده‌تر برای SOAP شناخته می‌شوند؛ چون سبک، انعطاف‌پذیر و با قابلیت استفاده راحت هستند.  از طرف دیگر SOAP برخی از توسعه‌دهندگان معتقدند SOAP به دلیل پشتیبانی از بسیاری از ابزارهای توسعه، در استفاده ساده‌تر است. از دید توسعه‌دهندگان همچنین معمولا این پروتکل امن‌تر است و برای شرایطی با الزامات دقیق یکپارچگی داده، گزینه مناسب‌تری محسوب می‌شود. 

ویژگی	SOAP	REST
قوانین	پروتکل با الزامات خاص	مجموعه ای از قواعد (سبک معماری) با امکان پیاده‌سازی انعطاف‌پذیر
حجم و پهنای باند	سنگین‌تر و نیازمند پهنای باند بیشتر	سبک‌تر و نیازمند پهنای باند کمتر
امنیت	قوانین خاص خود را تعریف می‌کند	امنیت را از پروتکل انتقال زیربنایی به ارث می‌برد
فرمت داده	فقط به فرمت مبتنی بر XML اجازه می‌دهد	به اشکال مختلف داده مانند متن ساده، HTML ،XML ،JSON و غیره اجازه می‌دهد
ذخیره سازی در کش	درخواست‌های SOAP قابل ذخیره در کش نیستند	درخواست‌های REST قابل ذخیره در کش هستند

تفاوت وب‌اپلیکیشن با API چیست؟

فرض کنید API مثل یک پیک حرفه‌ای است. برنامه‌ اول (فرستنده) یک درخواست (مانند دریافت اطلاعات آب و هوا برای یک شهر خاص) به API می‌دهد. API هم این درخواست را به برنامه‌ دوم (گیرنده) می‌رساند. سپس گیرنده، اطلاعات را بسته‌بندی می‌کند و برای فرستنده می‌فرستد. در نهایت، برنامه‌ اول (فرستنده) با استفاده از این اطلاعات، کار خودش را برای شما انجام می‌دهد (مثلا نمایش وضعیت آب و هوا).

وب‌اپلیکیشن (برنامه تحت وب) نرم‌افزاری است که بر بستر اینترنت اجرا می‌شود و شما از طریق مرورگر وب با آن کار می‌کنید. مثلا، وب‌سایت فروشگاهی که از آن خرید می‌کنید یا جیمیل که با آن ایمیل می‌فرستید، هر دو وب‌اپلیکیشن هستند.

API یک رابط کاربری است که به برنامه‌هایی که حتی با زبان‌های برنامه‌نویسی متفاوت ایجاد شده‌اند، اجازه می‌دهد با هم ارتباط دوطرفه داشته باشند. وب‌اپلیکیشن ابزاری برای تعامل کاربر از طریق مرورگر وب است. بسیاری از وب‌اپلیکیشن‌ها برای تکمیل کارهای خود، از یک API داخلی استفاده می‌کنند.

مزایا و معایب API چیست؟

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که باید در آشنایی با ای پی آی بدانید این است که مزایا و معایب API چیست؟ ای پی آی ابزاری قدرتمند برای توسعه‌ سریع‌ و آسان‌ نرم‌افزار است. با در نظر گرفتن مزایا و معایب آن، می‌توانید از API‌ها برای بهبود فرآیندهای توسعه‌ نرم‌افزار استفاده کنید. برای شناخت بهتر، در ادامه، به بررسی مزایا و چالش‌های API خواهیم پرداخت:

مزایای API چیست؟

• سرعت و سهولت در توسعه نرم‌افزار: با استفاده از API‌های آماده، دیگر نیازی نیست همه چیز را از ابتدا کدنویسی کنید. این کار باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه شده و نرم‌افزار شما سریع‌تر به بازار عرضه می‌شود.
• همکاری آسان بین برنامه‌نویسان: API‌ها مانند یک زبان مشترک عمل می‌کنند که باعث می‌شود برنامه‌نویسان مختلف بتوانند به‌راحتی عملکرد نرم‌افزارها را با هم ادغام کنند.
• دسترسی امن به داده و سرویس‌ها: شما می‌توانید به‌صورت امن و کنترل شده، دسترسی به قسمتی از اطلاعات یا سرویس‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارید.
• افزایش درآمد: برخی از شرکت‌ها API‌های خود را برای فروش ارائه می‌دهند. برای مثال، شرکت‌هایی که از API درگاه پرداخت‌های عضو شاپرک را استفاده می‌کنند، حاضرند برای استفاده از سیستم پرداخت امن، هزینه پرداخت کنند.
• افزایش مشتری و وفاداری به برند: با به اشتراک گذاشتن بخشی از اطلاعات خود با برندهای معتبر دیگر، می‌توانید دامنه‌ مخاطبان خود را گسترش داده و مشتریان بیشتری جذب کنید.

معایب API چیست؟

• پیچیدگی در توسعه و یکپارچه‌سازی: گاهی اوقات، ادغام API با سیستم‌های داخلی شرکت ممکن است پیچیده و پرهزینه باشد.
• امنیت اطلاعات: API‌ها به دلیل ماهیت استاندارد بودن، ممکن است در معرض حملات سایبری قرار بگیرند. برای مقابله با این چالش، به‌روزرسانی مستمر API و مدیریت صحیح آن ضروری است.
• مستندات به‌روز: به‌روزرسانی‌های مکرر API، ممکن است دردسر هماهنگی با API آپدیت‌شده را به دنبال داشته باشد.

جمع‌بندی 

API چیست؟ این فناوری مثل یک مترجم قهار امکان برقراری ارتباط میان نرم‌افزارها و برنامه‌های مختلف را فراهم می‌کند. در این مقاله، به بررسی کامل و جامع پاسخ سوال «ای پی آی چیست» پرداختیم و انواع آنها، مزایا و معایب‌شان را بررسی کردیم. همچنین به مقایسه بین REST و SOAP پرداختیم.