تفاوت SSL و TLS چیست؟ مقایسه دو پروتکل رمزنگاری مشهور

تفاوت SSL و TLS شاید در نگاه اول مثل تفاوت میان دو نسخه از یک کتاب به نظر برسد؛ هر دو پروتکل‌های امنیتی هستند و در سطح ارتباطات اینترنتی نقش کلیدی ایفا می‌کنند، اما وقتی عمیق‌تر به موضوع نگاه کنیم، تفاوت‌های قابل توجهی میان آن‌ها وجود دارد. همان‌طور که کتاب دوم نسخه بهبود یافته‌ای از اولی است، TLS به‌عنوان نسخه پیشرفته‌تر SSL به‌ وجود آمد تا امنیت بیشتری برای داده‌های شما فراهم کند.

در این مقاله ابر زس، قصد داریم به بررسی تفاوت SSL و TLS بپردازیم و به زبان ساده توضیح دهیم که هر کدام از این پروتکل‌ها چطور عمل می‌کنند و چه تفاوت‌هایی در عملکرد و امنیت دارند. همچنین، قصد داریم شما را در انتخاب و به‌کارگیری پروتکل مناسب برای محافظت از سایت و اطلاعات کاربران یاری کنیم. این مقاله مخصوص کسانی است که در حوزه وب و امنیت داده‌ها فعالیت می‌کنند یا به دنبال بهبود امنیت سایت خود هستند. پس، اگر شما هم کنجکاوید که بدانید کدام پروتکل انتخاب بهتری است و چرا، با ما همراه باشید.

SSL چیست؟

SSL، یا همان «لایه‌اتصال امن» (Secure Sockets Layer)، نوعی محافظ شجاع و کاربلد برای داده‌های شما است که در دنیای آنلاین جولان می‌دهد. وقتی صحبت از امنیت آنلاین می‌شود، SSL یکی از اساسی‌ترین و مطمئن‌ترین ابزارهایی است که برای ایجاد یک ارتباط امن بین سرور و مرورگر روی کار آمده. هدف اصلی SSL رمزگذاری داده‌ها به شکلی که حتی باهوش‌ترین هکرها هم از باز کردن این کدهای پیچیده عاجز بمانند.

SSL یک کانال رمزگذاری‌شده بین سرور و کلاینت می‌سازد که این ارتباط ممکن است بین سرور وب، مرورگر، سرور ایمیل و کلاینت ایمیل برقرار شود. نتیجه: هر چیزی که بین سرور و مرورگر رد و بدل می‌شود به شکل محرمانه و بدون امکان دستکاری، به مقصد می‌رسد.

اینجاست که گواهی Wildcard SSL وارد صحنه می‌شود و حتی یک قدم فراتر می‌رود. این گواهی نه تنها امنیت داده‌ها را بین دامنه اصلی و مرورگر تضمین می‌کند، بلکه تمام زیردامنه‌ها (Subdomains) مربوط به دامنه را هم پوشش می‌دهد. به این ترتیب، می‌توانید با ترکیب SSL و Wildcard SSL، یک سنگر دیجیتالی برای کل دامنه و زیردامنه‌ها بسازید.

SSL به طور خلاصه از دو مرحله‌ی حیاتی تشکیل شده: «هندشیک» (Handshake) که همان جلسه آشنایی بین سرور و کلاینت است تا پایه‌های اتصال امن شکل بگیرد، و بعد از آن هم انتقال عمده داده‌ها.

در مرحله هندشیک، سرور و کلاینت دست در دست هم می‌گذارند و روی چند موضوع اساسی توافق می‌کنند؛ از انتخاب پروتکل SSL (و نسخه‌ی آن) گرفته تا انتخاب مجموعه رمزنگاری (Cipher Suite) مناسب و حتی تأیید گواهی دیجیتال (Digital Certificate) سرور. همه این اقدامات برای این است که هیچ چیزی این ارتباط امن را تهدید نکند.

TSL چیست؟

TLS، یا همان «پروتکل امنیتی لایه انتقال » (Transport Layer Security)، نسخه‌ای مدرن و فوق‌العاده امن‌تر از SSL است که آمده تا جایگاهش را در دنیای دیجیتال تثبیت کند. هدف اصلی TLS و SSL یکی است: محافظت از داده‌ها، حفظ حریم خصوصی، و اطمینان از یکپارچگی ارتباطات میان برنامه‌ها و سیستم‌ها. اما TLS نشان داده که یک سر و گردن بالاتر از SSL ایستاده است.

TLS با الگوریتم‌های هش قدرتمندتر وارد میدان شده، و برخلاف SSL می‌تواند روی پورت‌های مختلف عمل کند. ویژگی جالب دیگر TLS «پیشرو امنیت» (Forward Secrecy) است؛ به بیان ساده، اگر روزی کلید یکی از سشن‌های شما به دست یک هکر بیفتد، خیالتان راحت است که کلیدهای سشن‌های گذشته همچنان امن و بدون تغییر باقی می‌مانند. این یعنی، با TLS حتی اگر کسی یکی از کلیدها را کشف کند، نمی‌تواند به تمام گذشته‌تان دست‌درازی کند.

فرآیند اصلی TLS همان «هندشیک» (Handshake) است که در SSL هم داشتیم، اما TLS آن را با لایه‌های محافظتی بیشتری ارائه می‌دهد. بعد از این مرحله آشنایی و توافق بین طرفین، دیگر همه چیز آماده است برای انتقال عمده داده‌ها، آن‌هم بر اساس شرایطی که در هندشیک به توافق رسیده‌اند.

هرچند SSL و TLS به ظاهر یک کار را انجام می‌دهند، ولی TLS پروتکلی جدیدتر، هوشمندانه‌تر و به مراتب امن‌تر است. مرورگرهای بزرگ به‌دلیل ضعف‌های امنیتی SSL ۳.۰ دیگر حمایتش را کنار گذاشته‌اند و TLS را در صدر پروتکل‌های امنیتی خود قرار داده‌اند.

تاریخچه SSL و TLS

ماجرای SSL یا همان لایه سوکت‌های امن به سال ۱۹۹۵ برمی‌گردد. این پروتکل انقلابی، توسط شرکت نت‌اسکیپ (Netscape) ساخته شد؛ شرکتی که در آن زمان در حوزه مرورگرهای وب فعالیت می‌کرد و به دنبال ایجاد راهی بود تا داده‌ها در اینترنت با امنیت کامل جابجا شوند. SSL در ابتدا سه نسخه داشت، اما فقط نسخه سوم، یعنی SSL ۳.۰، به دلیل قدرت بالای امنیتی‌اش توانست بین کاربران جا باز کند و محبوب شود.

اما داستان به همینجا ختم نشد. در سال ۱۹۹۹، گروهی به نام «Internet Engineering Task Force» دست به تغییراتی اساسی در SSL ۳.۰ زدند و با نام جدید و متفاوت TLS یا لایه امنیتی انتقال آن را عرضه کردند؛ نسخه اولیه‌ی این پروتکل جدید، TLS ۱.۰ بود. از آن زمان، TLS هم مثل هر فناوری دیگری تکامل یافت و نسخه‌های جدیدتری مانند TLS ۱.۲ و سپس نسخه فوق امن TLS ۱.۳ وارد میدان شدند. TLS ۱.۳ امروز به عنوان امن‌ترین نسخه در این حوزه شناخته می‌شود و استاندارد طلایی در امنیت اینترنت است.

تفاوت پروتکل TLS و SSL 

تفاوت پروتکل‌های «TLS» و «SSL» در چندین جنبه کلیدی نهفته است که به مرور زمان باعث جایگزینی «TLS» به جای «SSL» شد. در اینجا به تفاوت‌های اصلی آن‌ها اشاره می‌کنیم:

۱. تفاوت پروتکل TLS و SSL در نسخه‌های پروتکل

SSL و TLS دو جنگجوی رمزنگاری در دنیای دیجیتال هستند که مأموریت اصلی‌شان تأمین امنیت ارتباطات اینترنتی است. اما این دو پروتکل نسخه‌های مختلفی دارند و هر نسخه با ویژگی‌ها و امکانات امنیتی خاص خود پا به میدان گذاشته است. از نسخه‌های قدیمی‌تر «SSL ۲.۰» ،«SSL ۱.۰» و «SSL ۳.۰» گرفته تا نسخه‌های به‌روزتر «TLS ۱.۲» ،«TLS ۱.۱» ،«TLS ۱.۰» و در نهایت، قهرمان امنیتی فعلی، «TLS ۱.۳».

تفاوت این نسخه‌ها در نوع الگوریتم‌های رمزنگاری (Encryption Algorithms)، روش‌های تبادل کلید (Key Exchange Methods) و آسیب‌پذیری‌هایی است که برطرف کرده‌اند یا گاهی حتی معرفی کرده‌اند. نسخه‌های قدیمی‌تر SSL مانند «SSL ۲.۰» و «SSL ۳.۰» به دلیل نقص‌های امنیتی‌شان، مثل باز گذاشتن در برای هکرها، به‌تدریج کنار گذاشته شدند.

اما نسخه‌های جدید TLS، به ویژه «TLS ۱.۲» و «TLS ۱.۳»، با ویژگی‌های امنیتی پیشرفته‌تر پا به عرصه گذاشتند. این نسخه‌ها از الگوریتم‌های رمزنگاری قوی‌تری استفاده می‌کنند و قابلیت «محرمانگی پیشرو» (Forward Secrecy) را هم دارند. این ویژگی‌ها نه‌تنها امنیت را بالا می‌برند، بلکه تضمین می‌کنند که اطلاعات حساس شما، حتی در حین انتقال، از دسترس مهاجمان دور بماند و همچنان در امان باشد.

۲. تفاوت پروتکل TLS و SSL در الگوریتم‌های رمزنگاری

الگوریتم‌های رمزنگاری قلب تپنده پروتکل‌های «SSL» و «TLS» هستند؛ همان عامل‌هایی که تعیین می‌کنند داده‌ها چطور در حین انتقال به شکلی امن و غیرقابل‌نفوذ رمزگذاری شوند.

در «SSL»، رایج‌ترین ابزار رمزنگاری، «مجموعه رمزنگاری لایه امن سوکت‌ها» (Secure Sockets Layer Cipher Suite) است. این مجموعه از الگوریتم‌هایی مثل «RC4»، «DES»، «3DES» و «AES» تشکیل شده؛ یعنی همان ابزارهایی که SSL را به یک سد امنیتی اولیه تبدیل کرده‌اند.

اما وقتی به «TLS» می‌رسیم، داستان امنیت وارد سطح جدیدی می‌شود. این پروتکل پیشرفته الگوریتم‌های رمزنگاری مدرن‌تری را معرفی کرده و با حمایت از رمزنگاری‌های قوی‌تر مثل «AES-CBC» (Advanced Encryption Standard Cipher Block Chaining) و «ChaCha20-Poly1305» توانسته یک دیوار امنیتی محکم‌تری ایجاد کند. این الگوریتم‌ها نه تنها امنیت را به‌طور جدی افزایش داده‌اند، بلکه تضمین می‌کنند که داده‌های حساس، حتی در پیچیده‌ترین شرایط، از دسترس هر نفوذگری دور و در امان باقی بمانند.

۳. فرق SSL و TLS در روش‌های تبادل کلید

روش‌های تبادل کلید، یکی از بخش‌های حیاتی و جالب پروتکل‌های «SSL» و «TLS» هستند که مشخص می‌کنند کلیدهای رمزنگاری چگونه به شکلی امن بین کلاینت (مثلاً یک مرورگر وب) و سرور رد و بدل شوند.

در «SSL»، این تبادل کلید عمدتاً از طریق الگوریتم‌های قدرتمند «RSA» و «دیفی-هلمن» (Diffie-Hellman) انجام می‌شود. «RSA» مخفف «الگوریتم رمزنگاری مبتنی بر کلید عمومی ریوت-شامیر-آدلمن» (Rivest-Shamir-Adleman) است که یکی از استانداردهای قوی و شناخته‌شده در رمزنگاری محسوب می‌شود و امنیت بالایی را برای داده‌ها فراهم می‌کند. «دیفی-هلمن» نیز یک روش شناخته‌شده برای تبادل امن کلیدها بین دو طرف است، به‌طوری که حتی اگر شخص ثالثی به ارتباطات دسترسی داشته باشد، نمی‌تواند کلیدها را رمزگشایی کند. این روش یکی از نخستین الگوریتم‌های تبادل کلید عمومی است که توسط «ویتفیلد دیفی» و «مارتین هلمن» معرفی شد و یک مبنای مهم در علم رمزنگاری محسوب می‌شود.

اما «TLS» یک گام جلوتر رفته و امکانات بیشتری را به میدان آورده است. این پروتکل نه تنها از «RSA» و «دیفی-هلمن» استفاده می‌کند، بلکه از الگوریتم‌های پیشرفته‌تری مانند «رمزنگاری منحنی بیضوی» یا به شکل دقیق‌تر «رمزنگاری بر پایه منحنی‌های بیضوی» (Elliptic Curve Cryptography یا ECC) نیز پشتیبانی می‌کند که یکی از الگوریتم‌های بسیار کارآمد در امنیت مدرن است. حتی می‌توانید از کلیدهای از پیش به اشتراک گذاشته‌شده (Pre-Shared Keys) هم استفاده کنید.

این روش‌های متنوع برای تبادل کلید به شما این امکان را می‌دهند که امنیت ارتباط بین کلاینت و سرور را به سطحی بی‌نظیر برسانید. هرچه انتخاب دقیق‌تر باشد، اتصال رمزنگاری‌شده بین طرفین امن‌تر و دسترسی به اطلاعات برای نفوذگران دشوارتر خواهد شد.

۴. فرق SSL و TLS در آسیب‌پذیری‌های امنیتی

پروتکل‌های «SSL» و «TLS» هر دو در مسیر طولانی خود با چالش‌های امنیتی روبه‌رو شده‌اند. پروتکل «SSL»، به‌ویژه در نسخه‌های اولیه، دارای نقص‌های قابل‌توجهی بود؛ از جمله الگوریتم‌های رمزنگاری ضعیف و روش‌های تبادل کلید آسیب‌پذیر که در مقابل حملات هکرها مانند حملات «مرد میانی» (Man-in-the-Middle) به‌خوبی تاب نمی‌آوردند. در این نوع حملات، هکر می‌تواند خود را به‌عنوان واسطی نامرئی بین دو طرف ارتباط قرار داده و اطلاعات حساس را به‌راحتی شنود یا دستکاری کند.

در حالی که «TLS» گامی بزرگ برای بهبود امنیت بود و به‌طور کلی امن‌تر از «SSL» محسوب می‌شود، اما این پروتکل هم بی‌چالش نبوده است. نسخه‌های قدیمی‌تر «TLS» مانند «TLS ۱.۰» و «TLS ۱.۱» نیز در برابر برخی حملات رمزنگاری آسیب‌پذیر بوده‌اند. این ضعف‌ها طراحان را بر آن داشت که نسخه‌های پیشرفته‌تری مثل «TLS ۱.۲» و در نهایت «TLS ۱.۳» را توسعه دهند. این نسخه‌های جدیدتر نه‌تنها نقاط ضعف نسخه‌های قبلی را پوشش می‌دهند، بلکه با الگوریتم‌های رمزنگاری قوی‌تر و روش‌های پیشرفته، امنیتی بالاتر را برای کاربران فراهم می‌کنند.

۵. تفاوت پروتکل TLS و SSL در هندشیک

فرآیند «هندشیک» (Handshake) همان جادوی آغاز ارتباط امن بین مرورگر و سرور است؛ جایی که مرورگر، گواهی «SSL» یا «TLS» سرور را بررسی و تأیید می‌کند. این فرآیند نه‌تنها هویت هر دو طرف را احراز می‌کند، بلکه کلیدهای رمزنگاری را هم بین آن‌ها رد و بدل می‌کند تا یک ارتباط کاملاً امن برقرار شود.

در «SSL»، هندشیک به‌صورت صریح (Explicit) و با مراحل بیشتری انجام می‌شد، در حالی که هندشیک «TLS» با رویکردی ضمنی (Implicit) و ساده‌تر عمل می‌کند. با حذف مراحل اضافی و کاهش تعداد مجموعه‌های رمزنگاری (Cipher Suites)، «TLS» توانسته فرآیند هندشیک را سریع‌تر و روان‌تر کند. به عبارتی دیگر، «TLS» توانسته هم امنیت را به اوج برساند و هم سرعت را افزایش دهد.

۶. تفاوت پروتکل TLS و SSL در پیام‌های هشدار

پیام‌های هشدار، زبان مشترک پروتکل‌های «SSL» و «TLS» برای گزارش خطاها و هشدارها هستند. در «SSL»، تنها دو نوع پیام هشدار داریم: «هشدار اخطار» (Warning Alert) و «هشدار مرگبار» (Fatal Alert). هشدار اخطار نشان می‌دهد که خطایی رخ داده، اما ارتباط همچنان می‌تواند ادامه پیدا کند. اما وقتی هشدار مرگبار به‌کار گرفته می‌شود، یعنی موضوع جدی است و باید فوراً ارتباط قطع شود. نکته قابل توجه این است که در «SSL»، پیام‌های هشدار، رمزنگاری نشده‌اند و به‌صورت ساده منتقل می‌شوند.

«TLS» با بهبود این سیستم، یک نوع پیام هشدار اضافی به نام «بسته‌ شدن اطلاع» (Close Notify) را اضافه کرده است. این پیام نشان می‌دهد که جلسه به پایان رسیده و ارتباط آماده قطع شدن است. مزیت دیگر «TLS» این است که پیام‌های هشدار آن رمزنگاری شده‌اند، تا هیچ‌کس در میانه راه نتواند به جزئیات هشدار دسترسی داشته باشد.

در نتیجه، «TLS» با افزودن لایه امنیتی اضافی و پیام‌های هشدار بیشتر، کنترل و امنیت بیشتری را برای ارتباطات امن فراهم کرده است و تجربه‌ای سریع و مطمئن‌تر به کاربران ارائه می‌دهد.

۷. تفاوت پروتکل TLS و SSL در احراز هویت پیام

هر دو پروتکل «SSL» و «TLS» برای تضمین اصالت و یکپارچگی پیام‌ها، از تکنیک رمزنگاری به نام کد احراز هویت پیام (Message Authentication Codes یا MAC) استفاده می‌کنند. در این روش، پروتکل رکورد (Record Protocol) با کمک یک «کلید مخفی» (Secret Key) یک MAC تولید می‌کند؛ کدی با طول ثابت که به پیام اصلی ضمیمه می‌شود و صحت آن را در مقصد تأیید می‌کند.

در «SSL»، این کار توسط الگوریتم قدیمی و کم‌امنیت‌تر «MD5» (مخفف Message Digest Algorithm 5) انجام می‌شود؛ الگوریتمی که امروزه دیگر اعتباری ندارد. اما در «TLS»، همه چیز به‌سطحی جدید ارتقا یافته است. این پروتکل از «کد احراز هویت پیام مبتنی بر هش» یا همان «HMAC» (مخفف Hash-Based Message Authentication Code) استفاده می‌کند، که رمزنگاری پیچیده‌تر و امنیت بسیار بیشتری را به ارتباطات شما هدیه می‌دهد.

در نتیجه، «TLS» با استفاده از «HMAC» اطمینان می‌دهد که پیام‌های شما، نه تنها معتبر، بلکه کاملاً محافظت‌شده و غیرقابل نفوذ باقی می‌مانند، به‌طوری که حتی در طول مسیر، دست هیچ فرد غیرمجازی به آن‌ها نمی‌رسد.

شباهت‌های پروتکل TLS و SSL چیست؟

پروتکل‌های «TLS» و «SSL» با وجود تفاوت‌هایشان، شباهت‌های مهمی دارند که آن‌ها را به پروتکل‌های کلیدی برای ایجاد ارتباطات امن در اینترنت تبدیل کرده است. در اینجا به شباهت‌های اصلی این دو پروتکل اشاره می‌کنیم:

۱. اصطلاحات

«TLS» به عنوان جانشین مستقیم و مدرن «SSL»، تمام نسخه‌های قدیمی «SSL» را کنار زده و به استاندارد امنیتی روز تبدیل شده است. با این حال، جالب است بدانید که اصطلاح «SSL» همچنان برای توصیف اتصالات «TLS» به‌کار می‌رود و در بسیاری از موارد، وقتی صحبت از «SSL» یا «SSL/TLS» می‌شود، در واقع اشاره به پروتکل «TLS» و گواهی‌های «TLS» است.

این استفاده مرسوم از «SSL» به این دلیل است که نام «SSL» در ذهن کاربران جا افتاده است. حتی با وجود اینکه «TLS» با امنیتی بی‌نظیر، کاملاً جایگزین و به‌روز شده، افراد و شرکت‌ها به عادت، همچنان از «SSL» نام می‌برند. پس اگر جایی شنیدید که کسی از «SSL» صحبت می‌کند، بدانید که احتمالاً منظور همان «TLS» است؛ پروتکلی که حالا ستون فقرات امنیت اینترنت را تشکیل می‌دهد و استاندارد طلایی دنیای دیجیتال است.

۲. هدف

«TLS» یک پروتکل ارتباطی فوق‌العاده امن است که رمزگذاری (Encryption) و احراز هویت (Authentication) را برای ارتباطات اینترنتی فراهم می‌کند؛ هدفی که در گذشته، «SSL» نیز به آن پایبند بود، تا زمانی که به‌طور کامل جایگزین و منسوخ شد. هر دو پروتکل «TLS» و «SSL» از گواهی‌های دیجیتال (Digital Certificates) بهره می‌برند، که فرآیند «هندشیک» (Handshake) را تسهیل کرده و ارتباطی رمزگذاری‌شده بین مرورگر و سرور وب ایجاد می‌کنند.

این گواهی‌های دیجیتال نه‌تنها امنیت، بلکه اعتماد را نیز برای کاربران فراهم می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که ارتباطات آن‌ها با وب‌سایت‌ها کاملاً امن، دست‌نخورده و غیرقابل دسترسی برای افراد غیرمجاز باقی می‌ماند. به عبارت دیگر، با «TLS» در کنار شما، ارتباطات آنلاین‌تان از سطح امنیتی بالایی برخوردار است که استانداردهای قدیمی «SSL» دیگر قادر به تأمین آن نیستند.

۳. استفاده در HTTPS

«HTTP» یک پروتکل ارتباطی یا مجموعه‌ای از قوانین است که برای ارتباط بین کلاینت و سرور در شبکه به‌کار می‌رود. اما وقتی امنیت مطرح می‌شود، «HTTPS» به صحنه می‌آید؛ روشی که از پروتکل امن «SSL/TLS» روی یک اتصال ناامن «HTTP» استفاده می‌کند تا امنیت کامل را فراهم سازد.

پیش از برقراری ارتباط با یک وب‌سایت، مرورگر شما از «TLS» استفاده می‌کند تا گواهی «TLS» یا «SSL» وب‌سایت را بررسی کند و مطمئن شود که وب‌سایت به استانداردهای امنیتی مدرن پایبند است. نشانه‌ای که این گواهی‌های معتبر و رمزگذاری‌شده را تأیید می‌کند، درست در نوار آدرس مرورگر شما ظاهر می‌شود. اگر اتصال امن باشد، به‌جای «//:http»، آدرس وب‌سایت با «//:https» آغاز می‌شود؛ این حرف اضافه‌ی «s» همان علامت امنیت (Secure) است که تضمین می‌کند ارتباط شما کاملاً رمزگذاری‌شده و دست‌نخورده است.

۴. تأثیر پروتکل SSL/TLS بر SEO

موتورهای جستجو، از جمله «Google»، به وب‌سایت‌هایی که از اتصال امن استفاده می‌کنند، اولویت ویژه‌ای می‌دهند و این امر تأثیر مثبتی بر «SEO» (مخفف Search Engine Optimization) یا همان «بهینه‌سازی موتور جستجو» دارد. داشتن گواهی «SSL/TLS» می‌تواند به‌طور مستقیم بر رتبه‌بندی سایت شما در نتایج جستجو اثرگذار باشد. برای مثال، گوگل «HTTPS» را به‌عنوان یک سیگنال رتبه‌بندی (Ranking Signal) در نظر می‌گیرد؛ یعنی وب‌سایت‌هایی که ارتباطاتشان با این پروتکل امن شده، نسبت به سایت‌های غیرامن مزیت بیشتری در نتایج جستجو دارند. این موضوع به شما این امکان را می‌دهد که با استفاده از «SSL/TLS» نه تنها امنیت سایت خود را افزایش دهید، بلکه شانس بهتری برای دیده‌شدن در صدر نتایج جستجو داشته باشید.

جمع‌بندی

تفاوت SSL و TLS موضوعی است که در این مقاله از ابر زس بررسی کردیم تا به درک بهتر فرق SSL و TLS کمک کنیم. این دو پروتکل امنیتی به انتقال اطلاعات به‌صورت رمزگذاری‌شده میان کاربران و سرورها کمک می‌کنند. تفاوت پروتکل TLS و SSL در آن است که TLS نسخه به‌روزتر و ایمن‌تری از SSL است که حفاظت قوی‌تری در برابر حملات سایبری ارائه می‌دهد. در مقایسه SSL و TLS، متوجه شدیم که به دلیل ضعف‌های امنیتی در SSL، استفاده از TLS، خصوصاً در نسخه‌های جدیدتر، برای حفظ امنیت داده‌ها بسیار مؤثرتر است. توصیه ما این است که همواره از TLS استفاده کنید؛ زیرا SSL در برابر تهدیدات فعلی امنیت لازم را ندارد.