انگولار چیست و چه تفاوتی با AngularJS دارد؟

انگولار نامی آشنا برای بسیاری از توسعه‌دهندگان وب است. این فریمورک قدرتمند و محبوب، از سوی گوگل توسعه یافته و به عنوان ابزاری اساسی برای ساخت برنامه‌های وب یک‌صفحه‌ای (SPA) شناخته می‌شود. اما انگولار چیست و چرا این‌قدر محبوب است؟ انگولار مانند یک جعبه ابزار کامل است که هرچه برای ساختن یک خانه نیاز دارید، از آچار و پیچ‌گوشتی گرفته تا ابزارهای پیشرفته‌تر، در اختیار شما قرار می‌دهد. در این مقاله ابرزس، ،به معرفی انگولار، تاریخچه آن، ویژگی‌های کلیدی و کاربردهای متنوع آن خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید تا دنیای جذاب انگولار را بهتر بشناسید.

فریمورک فرانت‌اند چیست؟

برای پاسخ به این سوال که «Angular چیست؟»، ابتدا باید مفهوم «فرانت‌اند» را به خوبی درک کنیم. فرانت‌اند به بخشی از یک وب‌سایت یا اپلیکیشن گفته می‌شود که کاربران مستقیماً با آن تعامل دارند و می‌توانند آن را ببینند. به عبارت ساده‌تر، هر آنچه که یک کاربر هنگام بازدید از یک وب‌سایت مشاهده می‌کند، بخش فرانت‌اند آن محسوب می‌شود.

فریمورک‌های فرانت‌اند همانند اسکلت یا چارچوبی هستند که توسعه‌دهندگان وب برای ساختن بخش‌های قابل مشاهده وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها از آن‌ها استفاده می‌کنند. این فریمورک‌ها مجموعه‌ای از ابزارها، قوانین و ساختارهای از پیش تعریف شده هستند که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا کدهای تمیزتر، سازمان‌یافته‌تر و کارآمدتری بنویسند.

انگولار چیست؟

انگولار (Angular) یک فریمورک قدرتمند و متن‌باز جاوا اسکریپت، توسعه‌یافته توسط گوگل و نوشته شده با تایپ‌اسکریپت است. این فریمورک به عنوان یک پلتفرم MVC (مخفف Model-View-Controller و در فارسی مدل – نما – کنترلر ) پیشرفته برای ساخت برنامه‌های کاربردی تک‌صفحه‌ای (SPA) در سطح سازمانی طراحی شده است و ساختاری منسجم و مقیاس‌پذیر برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌کند. با اتصال داده دوطرفه (Data Binding)، تزریق وابستگی (Dependency Injection) و مجموعه‌ای غنی از کتابخانه‌ها، انگولار به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا رابط‌های کاربری پیچیده و پویا را با کارایی بالا ایجاد کنند. این فریمورک با پشتیبانی قوی جامعه و گوگل، به یکی از محبوب‌ترین انتخاب‌ها برای ساخت برنامه‌های وب مدرن و تعاملی تبدیل شده است.

تاریخچه Angular چیست و چه ارتباطی با AngularJS دارد؟

AngularJS در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ توسط میشکو هِوری و آدم ابرونز در شرکت Brat Tech به عنوان یک ابزار داخلی برای مدیریت بهتر داده‌های JSON و ساخت برنامه‌های کاربردی بزرگ توسعه داده شد. با توجه به پتانسیل بالای این فریمورک، به صورت متن‌باز منتشر شد و به سرعت مورد توجه توسعه‌دهندگان قرار گرفت. گوگل، با دیدن پتانسیل این پروژه، آن را تحت حمایت خود گرفت و توسعه آن را به صورت جدی دنبال کرد.

نسخه ۱.۶ از AngularJS با معرفی مفهوم اجزا (Components)، رویکرد توسعه را به طور اساسی تغییر داد. این ویژگی باعث شد تا ساختار برنامه‌های AngularJS، ماژولارتر و قابل نگهداری‌تر شود. توسعه‌دهندگان می‌توانند بخش‌های مختلف رابط کاربری را به صورت اجزای مستقل ایجاد و مدیریت کنند. همچنین، در این نسخه، بخش سندباکس که مسئولیت امنیت را بر عهده داشت، به دلیل برخی محدودیت‌ها و پیچیدگی‌ها حذف شد.

با رشد پیچیدگی برنامه‌های وب و ظهور فریمورک‌های جدید، نیاز به یک ابزار توسعه قدرتمندتر و انعطاف‌پذیرتر احساس شد. AngularJS، با وجود محبوبیت زیاد، در برخی موارد با چالش‌هایی مانند پیچیدگی در یادگیری، مشکلات عملکردی در برنامه‌های بزرگ و محدودیت در استفاده از برخی تکنولوژی‌های جدید روبه‌رو بود. به همین دلیل، گوگل تصمیم گرفت نسخه جدیدی از این فریمورک را با نام Angular (بدون پسوند JS) توسعه دهد. این نسخه تغییرات اساسی داشت و بر پایه زبان تایپ‌اسکریپت ساخته شد. تایپ‌اسکریپت یک ابر مجموعه از جاوا اسکریپت است که امکان تعریف انواع داده‌ها را به صورت ایستا فراهم می‌کند و در نتیجه باعث افزایش قابلیت اطمینان و کاهش خطاهای برنامه‌نویسی می‌شود.

انگولار چگونه کار می‌کند؟

فریمورک Angular از یک معماری به نام مدل-نما-کنترل کننده (MVC) استفاده می‌کند. MVC یک روش معروف برای ساختن وبسایت‌ها است و در بیشتر اپلیکیشن‌های وب استفاده می‌شود. 

معماری MVC به این صورت عمل می‌کند:

• مدل (Model): مدل، مسئول نگهداری و مدیریت داده‌ها در برنامه است و این داده‌ها را برای استفاده در سایر بخش‌ها آماده می‌کند. برای مثال، در یک اپلیکیشن سبد خرید، مدل می‌تواند اطلاعات مربوط به محصولات را نگهداری می‌کند. هر محصول دارای ویژگی‌هایی مانند شناسه (ID)، نام، قیمت و موجودی است که این اطلاعات در یک پایگاه داده ذخیره می‌شوند.
• نما (View): بخش نما همان چیزی است که کاربران در صفحه وب می‌بینند و با آن ارتباط برقرار می‌کنند. به عبارت دیگر، هر زمان که شما یک صفحه وب را باز می‌کنید، با لایه نمایش در معماری مدل-نما-کنترل‌کننده (MVC) سر و کار دارید. این لایه شامل تمامی عناصر ظاهری و گرافیکی مانند متن‌ها، تصاویر، دکمه‌ها و فرم‌ها است.
• کنترلر (Controller): بخش منطقی برنامه (کنترلر) مسئول پردازش درخواست‌هایی است که از طرف کاربران می‌آید. وقتی کاربران روی دکمه‌ها یا فرم‌ها کلیک می‌کنند، این درخواست‌ها به کنترل‌کننده ارسال می‌شود و کنترل‌کننده داده‌ها (مدل) را به‌روزرسانی می‌کند.

فریمورک Angular به طور پیش‌فرض از MVC استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود که بخش‌های مختلف وبسایت از هم جدا باشند و توسعه و مدیریت آن آسان‌تر شود.

ویژگی‌های اصلی انگولار چیست؟

انگولار یک فریم‌ورک محبوب جاوا اسکریپت است که امکان ساخت برنامه‌های وب پیچیده و مقیاس‌پذیر را با استفاده از ویژگی‌هایی مانند اتصال داده دو طرفه، کامپوننت‌های ماژولار و تزریق وابستگی فراهم می‌کند. ویژگی‌های اصلی انگولار عبارتند از:

۱. اتصال داده (Data Binding)؛ کلید اصلی برنامه‌های پویا

اتصال داده (Data Binding) در AngularJS روشی هوشمندانه برای ایجاد ارتباط دو طرفه (Two-Way Binding) بین داده‌ها (Model) و نمایش (View) در برنامه‌های وب است. با استفاده از این ویژگی قدرتمند، می‌توانید به سادگی و بدون نیاز به نوشتن کدهای پیچیده، تغییرات را بین مدل داده (که معمولاً در جاوا اسکریپت تعریف می‌شود) و عناصر HTML (DOM) به اشتراک بگذارید. این به این معنی است که هر تغییری که در مدل (Model) ایجاد شود، به طور خودکار در نما (View) نیز منعکس می‌شود و بالعکس.

 این ویژگی نه تنها تعاملات کاربر با برنامه را ساده‌تر می‌کند، بلکه کد شما را خواناتر و نگهداری آن را آسان‌تر می‌سازد. با استفاده از دستورالعمل‌های ساده در HTML و قطعه‌های کوچک جاوا اسکریپت، می‌توانید این اتصال را برقرار کرده و تجربه کاربری بهتری را برای کاربران خود فراهم کنید.

۲. مسیریابی و برنامه‌های تک صفحه‌ای (SPA)؛ سفر در وب‌سایت بدون توقف

برنامه تک صفحه‌ای (SPA مخفف Single-Page Applications) نوعی وب‌سایت است که تمام محتوا و عملکرد آن در یک صفحه بارگذاری می‌شود. این به این معنی است که وقتی کاربر روی لینک‌ها کلیک می‌کند، کل صفحه دوباره بارگذاری نمی‌شود. در عوض، محتوا به صورت پویا در همان صفحه تغییر می‌کند. این باعث می‌شود وب‌سایت سریع‌تر و روان‌تر کار کند.

مسیریابی سمت کلاینت (Client-side routing) تکنیکی است که به برنامه‌های تک صفحه‌ای اجازه می‌دهد تا بدون بارگذاری مجدد کامل صفحه، بین صفحات مختلف جابجا شوند. این کار با استفاده از جاوا اسکریپت انجام می‌شود که آدرس اینترنتی (URL) را تغییر می‌دهد و محتوای مناسب را نمایش می‌دهد.

تصور کنید در حال خواندن یک کتاب الکترونیکی هستید. با کلیک روی عنوان فصل جدید، به سرعت به آن می‌روید بدون اینکه کل کتاب مجدداً بارگذاری شود. این همان تجربه روان و سریعی است که برنامه‌های تک صفحه‌ای (SPA) به کاربران ارائه می‌دهند. مسیریابی سمت کلاینت، تکنولوژی پشت این جابه‌جایی سریع و بدون وقفه بین صفحات مختلف یک وب‌سایت است.

۳. Dependency Injection؛ کدنویسی تمیز با تزریق وابستگی 

تزریق وابستگی (Dependency Injection) یک الگوی طراحی قدرتمند است که به ما کمک می‌کند تا برنامه‌های نرم‌افزاری ما را به قطعات کوچک‌تر و مستقل‌تری تقسیم کنیم. در این الگو، به جای اینکه یک شیء خودش وابستگی‌هایش را ایجاد کند، این وابستگی‌ها از بیرون به آن تزریق می‌شوند.

در AngularJS، سرویس‌ها نمونه‌ای از این اجزای مستقل هستند. سرویس‌ها وظایف خاصی مانند فراخوانی API، ذخیره داده‌ها یا عملیات روی داده‌ها را انجام می‌دهند. با استفاده از تزریق وابستگی، می‌توانیم این سرویس‌ها را به کامپوننت‌های مختلف تزریق کنیم و از قابلیت‌های آن‌ها به راحتی استفاده کنیم. این کار باعث می‌شود کدهای ما تمیزتر، قابل فهم‌تر و قابل تست‌تر شوند. همچنین، با جدا کردن منطق کسب‌وکار از رابط کاربری، تغییرات در یک قسمت از برنامه، کمترین تأثیر را روی قسمت‌های دیگر می‌گذارد.

۴. کامپوننت‌های سفارشی؛ رمز ساخت نرم‌افزارهای قدرتمند

دستورالعمل‌ها و کامپوننت‌های سفارشی (Custom Components) مثل آجرهای آماده‌ای هستند که برای ساختن ساختمان‌های نرم‌افزاری استفاده می‌شوند. با استفاده از این ابزارها، می‌توانید قطعه‌های کد را یک بار بنویسید و در جاهای مختلف از آن‌ها استفاده کنید. این کار باعث می‌شود که نوشتن کد سریع‌تر، آسان‌تر و بدون اشتباه شود.

فرض کنید می‌خواهید یک وبسایت با دکمه‌های مختلف طراحی کنید. به جای اینکه برای هر دکمه کدی جداگانه بنویسید، می‌توانید یک کامپوننت دکمه بسازید. این کامپوننت ظاهر، رفتار و ویژگی‌های کلی یک دکمه را تعریف می‌کند. هر جا که به دکمه نیاز داشتید، کافی است این کامپوننت را صدا بزنید.

۵. MVC در انگولار؛ تقسیم کار برای برنامه‌های بهتر

در انگولار، مدل اطلاعات و داده‌های برنامه را در خود جای می‌دهد. نما مسئول نمایش این داده‌ها به کاربر از طریق رابط کاربری است و کنترلر به عنوان رابط بین مدل و نما عمل می‌کند و منطق برنامه را پیاده‌سازی می‌کند.  این الگو با تقسیم مسئولیت‌ها بین مدل، نما و کنترلر، به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا برنامه‌های پیچیده را به صورت منظم و قابل نگهداری ایجاد کنند.

۶. Promise‌ها و برنامه‌نویسی غیرهمزمان

انگولار به شدت به Promise‌ها و برنامه‌نویسی غیرهمزمان (Asynchronous Programming) متکی است. این فریمورک برای ایجاد برنامه‌های وب تک‌صفحه‌ای (SPA) طراحی شده که اغلب نیاز به تعامل با سرور و دریافت داده‌های دینامیک دارند. Promise‌ها یک روش کارآمد برای مدیریت این عملیات‌های ناهمزمان ارائه می‌دهند. مثلاً، وقتی شما در یک کامپوننت انگولار درخواست داده از یک API می‌کنید، معمولاً از یک سرویس استفاده می‌کنید که این درخواست را با استفاده از Promise‌ها مدیریت می‌کند. این موضوع به شما اجازه می‌دهد تا کد خود را به شکل همزمان (synchronous) بنویسید، در حالی که در پس‌زمینه عملیات‌های ناهمزمانی مثل درخواست‌های HTTP در حال اجرا هستند.

علاوه بر این، Observable‌ها که یک مفهوم کلیدی در انگولار هستند، بر اساس Promise‌ها ساخته شده‌اند و برای مدیریت جریان‌های داده‌های ناهمزمان بسیار قدرتمند هستند. Promise‌ها و برنامه‌نویسی ناهمزمان ستون فقرات بسیاری از عملیات‌های انگولار هستند و درک عمیق آن‌ها برای ساخت برنامه‌های وب کارآمد و واکنش‌گرا ضروری است.

۸. انگولار و RESTful API؛ همکاری طلایی

انگولار و RESTful API (مخفف Application Programming Interface) مانند دو دوست صمیمی هستند که با هم کار می‌کنند. انگولار یک برنامه‌نویس وب است که یک وب‌سایت زیبا می‌سازد و RESTful API یک سرور است که اطلاعات مورد نیاز وبسایت را فراهم می‌کند. انگولار با استفاده از HTTP (همان پروتکلی که برای دیدن صفحات وب استفاده می‌کنیم) از سرور اطلاعات می‌گیرد و در وب‌سایت نمایش می‌دهد. به عبارت دیگر، انگولار به عنوان یک لایه نمایش (Presentation Layer) عمل می‌کند و RESTful API ها به عنوان لایه داده (Data Layer) عمل می‌کنند.

مزایای استفاده از انگولار چیست؟

استفاده از انگولار مزایای زیادی دارد که آن را به یکی از فریمورک‌های محبوب برای توسعه وب تبدیل کرده است. برخی از مزایای کلیدی آن عبارتند از:

۱.  انگولار؛ متن باز و همیشه به‌روز

انگولار به عنوان یک فریمورک متن‌باز، به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا به کد اصلی آن دسترسی داشته باشند و آن را تغییر دهند. این ویژگی منجر به یک جامعه بزرگ و فعال از توسعه‌دهندگان شده است که به طور مداوم در حال بهبود و توسعه‌ی انگولار هستند. در نتیجه، انگولار به یک ابزار قدرتمند و قابل اعتماد برای ساخت برنامه‌های وب تبدیل شده است که به سرعت به روز می‌شود و از جدیدترین فناوری‌ها پشتیبانی می‌کند.

۲. اتصال دوطرفه؛ قلب تپنده برنامه‌های انگولار

یکی از مزایای اصلی انگولار اتصال دوطرفه است که به طور خودکار ارتباط بین داده‌های برنامه و آنچه کاربر در صفحه می‌بیند را برقرار می‌کند. به جای اینکه توسعه‌دهنده به صورت دستی کد بنویسد تا تغییرات داده‌ها را در رابط کاربری به‌روز کند، انگولار این کار را به صورت خودکار انجام می‌دهد؛ یعنی هرگونه تغییر در مدل، بلافاصله و به صورت خودکار در رابط کاربری اعمال می‌شود و البته برعکس این نیز صادق است. این ویژگی به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا برنامه‌های وب پویا و تعاملی را با سرعت بیشتری بسازند و تجربه کاربری بسیار روان‌تری را برای کاربران فراهم کنند.

۳. جابه‌جایی آسان بین صفحات با انگولار

انگولار با مدیریت خودکار مسیریابی، توسعه وب‌اپلیکیشن‌های تک صفحه‌ای (SPA) را بسیار ساده‌تر کرده است. با استفاده از این فریمورک، شما می‌توانید URL‌های متفاوتی برای بخش‌های مختلف اپلیکیشن خود تعریف کنید و به صورت خودکار بین آن‌ها سوئیچ کنید. این ویژگی نه تنها تجربه کاربری را بهبود می‌بخشد، بلکه ساختار اپلیکیشن شما را نیز منظم‌تر می‌کند.

۴. جان‌دهی به HTML

با استفاده از دستورات (directives)، انگولار به عناصر ساده HTML قابلیت‌های دینامیکی و تعاملی قدرتمندی می‌بخشد. به این ترتیب، بدون نیاز به نوشتن کدهای پیچیده جاوا اسکریپت، می‌توانید رابط‌های کاربری پیچیده و پویا بسازید.

۵. مبتنی بر تایپ اسکریپت

انگولار با TypeScript توسعه داده شده است. تایپ اسکریپت به تشخیص خطاها در طول فرآیند توسعه کمک می‌کند و پشتیبانی بهتر از ابزارها را ارائه می‌دهد. قابلیت‌های تایپ‌اسکریپت موجب می‌شود نگهداری و مقیاس‌پذیری پروژه‌ها ساده‌تر شود.

۶. قابلیت چند پلتفرمی

توسعه چندپلتفرمی (Cross-platform) به معنای ایجاد برنامه‌های نرم‌افزاری است که می‌توانند روی چندین سیستم‌عامل یا پلتفرم اجرا شوند. Angular به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد نه تنها برنامه‌های وب بلکه برنامه‌های دسکتاپ و موبایل را نیز بسازند. این کار با استفاده از فریمورک‌هایی مانند Electron و NativeScript امکان‌پذیر است که از قابلیت Angular برای اشتراک‌گذاری کد و کامپوننت بین پلتفرم‌های مختلف استفاده می‌کنند.

معایب استفاده از Angular چیست؟

انگولار، با وجود همه مزایا و محبوبیتش، مانند هر ابزار دیگری، دارای برخی معایب و محدودیت‌ها است. مهم‌ترین معایب استفاده از انگولار عبارتند از:

۱. یادگیری سخت

انگولار به عنوان یک فریمورک جامع و قدرتمند، مجموعه‌ای گسترده از ویژگی‌ها و امکانات را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد. اما همین جامعیت باعث شده است که یادگیری آن نسبت به فریمورک‌های ساده‌تر مانند React سخت‌تر باشد. ساختار پیچیده انگولار و مفاهیم پیشرفته‌ای مانند تزریق وابستگی (Dependency Injection) ممکن است برای توسعه‌دهندگان تازه کار، به ویژه کسانی که تجربه کم‌تری در زمینه کار با JS دارند، سخت‌تر باشد.

۲. کد اضافه

برنامه‌های آنگولار اغلب به دلیل ساختار و ویژگی‌های داخلی خود، حجم کد بیشتری نسبت به برخی فریمورک‌های دیگر دارند. این حجم بیشتر از کد، می‌تواند مدیریت و نگهداری پروژه را پیچیده‌تر کند. هرچند ابزار خط فرمان آنگولار (Angular CLI) به طور قابل توجهی فرآیند توسعه را تسهیل می‌کند، اما ممکن است در برخی موارد، به دلیل تولید کدهای پیش‌فرض فراوان یا پیچیدگی تنظیمات آن، برای توسعه‌دهندگان، چالش‌برانگیز باشد.

۳. کاهش عملکرد

انگولار از مکانیزیم تشخیص تغییرات (Change Detection) بهره می‌برد که به طور خودکار تغییرات در وضعیت (State) را شناسایی کرده و در رابط کاربری نهایی نمایش می‌دهد. این ویژگی، توسعه را بسیار آسان می‌کند اما در برنامه‌های بزرگ و پیچیده ممکن است به کاهش عملکرد منجر شود. البته ایجاد این مشکل یا جلوگیری از آن، به نوع استراتژی بستگی دارد. در استراتژی «تشخیص تغییرات پیش‌فرض»، انگولار از فرایندی به نام «چک کردن کثیف» یا «dirty checking» استفاده می‌کند. در این حالت، تمامی کامپوننت‌‌ها حتی آنهایی که تغییری نداشته‌اند چک می‌شوند و همین موضوع باعث کاهش کارایی می‌شود. حتی مشکل زمانی حادتر می‌شود که کامپوننت‌‌های متعددی داشته باشید یا تعداد زیادی از کامپوننت‌ها، در اپلیکیشن مبتنی بر انگولار شما، با هم مرتبط باشند.

اما در استراتژی دیگر به نام «CheckOnce» با راهکار «OnPush»، فرایند تشخیص تغییرات تنها روی کامپوننت‌هایی اعمال می‌شود که مشخصه‌های ورودی آنها تغییر کرده یا یک رویداد (Event) در کامپوننت اجرا شده است. به این ترتیب اگر در یک کامپوننت، هیچ مشخصه ورودی تغییر نکرده باشد یا رویدادی اجرا نشده باشد، انگولار آن کامپوننت و نیز زیرمجموعه‌های آن را نادیده می‌گیرد. به عبارت ساده‌تر، مکانیزم تشخیص تغییرات OnPush، تعداد کامپوننت‌های مورد نیاز به بررسی را کاهش داده و در نتیجه کارایی کلی اپلیکیشن‌های مبتنی بر انگولار را افزایش می‌دهد.

۴. به‌روزرسانی سخت

تغییرات اساسی (Breaking changes) در انگولار به تغییرات بزرگی اشاره دارد که در نسخه‌های جدید (معمولا در آپدیت‌های عمده یا به عبارتی Major Release) این فریمورک ایجاد می‌شود و ممکن است باعث شود برنامه‌های انگولاری که قبلاً به درستی کار می‌کردند، با مشکل مواجه شوند یا رفتار غیرمنتظره‌ای از خود نشان دهند. این تغییرات معمولاً برای بهبود عملکرد، اضافه کردن ویژگی‌های جدید یا رفع مشکلات فنی موجود در نسخه‌های قبلی ایجاد می‌شوند.

این مسئله به ویژه زمانی پیچیده‌تر می‌شود که برنامه از کتابخانه‌های خارجی استفاده کند. این کتابخانه‌ها هم ممکن است با نسخه جدید انگولار سازگاری نداشته باشند و به روزرسانی جداگانه‌ای نیاز داشته باشند. به این ترتیب، فرایند بروزرسانی به نسخه جدید آنگولار می‌تواند بسیار زمان‌بر و پر از چالش باشد.

۵. اندازه فایل

برنامه‌های انگولار گاه به دلیل ساختار و ویژگی‌های خود، فایل‌های نهایی بزرگ‌تری تولید می‌کنند. این حجم بیشتر از فایل‌ها، به معنای زمان بارگذاری طولانی‌تر برای کاربران است. تصور کنید که وارد یک وب‌سایت می‌شوید و چندین ثانیه منتظر می‌مانید تا صفحه به طور کامل بارگذاری شود. این تأخیر می‌تواند باعث شود که کاربران صبر خود را از دست داده و سایت را ترک کنند. به همین دلیل، برای پروژه‌هایی که سرعت و عملکرد بالا برای آن‌ها حیاتی است، مانند اپلیکیشن‌های موبایل یا وب‌سایت‌هایی که حجم ترافیک بالایی دارند، بهینه‌سازی اندازه فایل‌ها، مثلا با استفاده از تکنیک‌هایی از جمله Lazy Loading (روشی برای لود کردن ماژول‌ها تنها در هنگام نیاز) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

تفاوت‌های اصلی بین Angular و Angularjs چیست؟

Angular و AngularJS دو فریم‌رک مختلف برای ساخت برنامه‌های وب هستند که هر دو توسط گوگل توسعه داده شده‌اند، اما تفاوت‌های زیادی با هم دارند. در اینجا برخی از تفاوت‌های اصلی بین این دو فریمورک را آورده‌ایم:

ویژگی	AngularJS	Angular
معماری	مبتنی بر الگوی مدل-نما-کنترل کننده (MVC)	مبتنی بر الگوی MVVM (مخفف Model-View-ViewModel)
زبان	با جاوا اسکریپت نوشته شده است	با تایپ اسکریپت نوشته شده است که زیرمجموعه‌ای از جاوا اسکریپت با تایپ استاتیک است
اتصال داده	اتصال داده دو طرفه، داده‌ها را به صورت خودکار بین مدل و نما همگام‌سازی می‌کند	از اتصال داده دو طرفه و جریان داده یک طرفه برای عملکرد بهتر پشتیبانی می‌کند
عملکرد	نسبتاً کند، به خصوص در برنامه‌های پیچیده با اتصال داده تو در تو	سریع‌تر به دلیل بهبودهایی مانند کامپایل پیش از اجرا (AOT) و حذف کدهای استفاده نشده
پشتیبانی موبایل	پشتیبانی محدود موبایل. برای توسعه موبایل به فریمورک‌های اضافی مانند Ionic نیاز دارد	پشتیبانی بهبود یافته موبایل با قابلیت توسعه برنامه‌های موبایل بومی و وب اپلیکیشن‌های پیش‌رونده (PWA)
سختی یادگیری	یادگیری آسان‌تر به دلیل طراحی ساده‌تر و اتکا به جاوااسکریپت.	سخت‌تر به دلیل مجموعه‌ای از ویژگی‌های جامع، تایپ‌اسکریپت و مفاهیم پیچیده‌ای مانند RxJS برای برنامه‌نویسی ناهمزمان.
انتشار	در ابتدا در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.	انگولار در سال ۲۰۱۶ از روی انگولار جی اس بازنویسی شد

جمع‌بندی 

انگولار یکی از پرکاربردترین فریمورک‌های جاوا اسکریپت برای ساخت برنامه‌های وب تک صفحه‌ای (Single Page Application) است. انگولار برای ساخت انواع مختلفی از اپلیکیشن‌های وب از جمله اپلیکیشن‌های سازمانی، اپلیکیشن‌های تجارت الکترونیک، و اپلیکیشن‌های موبایل هیبریدی استفاده می‌شود. در این مقاله، به طور خلاصه به این سوال پاسخ داده شد که انگولار چیست و چه کاربردی دارد. همچنین به ویژگی‌های کلیدی انگولار، مزایا و معایب آن، و مقایسه‌ای کوتاه با نسخه‌های قبلی اشاره شد. در نهایت، انگولار یک انتخاب عالی برای توسعه‌دهندگانی است که به دنبال ساخت اپلیکیشن‌های وب پیچیده و مقیاس‌پذیر هستند. با یادگیری انگولار، می‌توانید اپلیکیشن‌هایی با کارایی بالا و تجربه کاربری عالی بسازید.