IOT (اینترنت اشیاء) پنجره‌ای رو به دنیای نوین

IOT چيست؟

اینترنت اشیا یا IOT  به میلیاردها دستگاه فیزیکی در سراسر جهان گفته می شود که اکنون به اینترنت متصل هستند و همه آنها اطلاعات را جمع آوری و به اشتراک می گذارند. به لطف ورود تراشه‌های رایانه‌ای فوق العاده ارزان و همه گیر بودن شبکه‌های بی سیم ، می توان هر چیزی، از دستگاهی به اندازه قرص تا یک هواپیما را به بخشی از اینترنت اشیا تبدیل کرد. اتصال همه این اشیا و افزودن سنسورها به آنها، سطحی از هوش دیجیتالی را به دستگاه‌ها اضافه می کند، و آن‌ها را قادر می سازد بدون درگیر کردن یک انسان ، اتصال داده‌ها را به صورت آنلاین برقرار کنند. اینترنت اشیا باعث می شود که دنیای اطراف ما باهوش‌تر و با واکنش بیشتری همراه شود و جهان دیجیتال و فیزیکی را با هم ادغام کند. همچنین با گسترش رایانش‌ ابری و کلود باید شاهد روز افزون این پدیده باشیم.

یک نمونه ساده

تقریباً هر شی فیزیکی می تواند به یک دستگاه در اینترنت اشیا تبدیل شود و این فقط در صورتی است که  بتواند برای ارتباط یا کنترل اطلاعات به اینترنت متصل شود.

لامپ قابل استفاده با یک برنامه تلفن هوشمند، حسگر حرکتی یا ترموستات هوشمند در دفتر کار یا چراغ‌های خیابان متصل به اینترنت می‌تواند نمونه‌اي از دستگاه IoT باشد. یک وسیله اینترنت اشیا می تواند به اندازه اسباب‌بازی کودکان باشد یا به اندازه یک کامیون بدون راننده. برخی از اشیا بزرگتر ممکن است متشکل از قطعات کوچکتری باشند که هر کدام جزیی از اینترنت اشیا محسوب می‌شوند، مانند موتور جت که با هزاران سنسور براي جمع‌آوری و انتقال داده‌ها جهت اطمینان از عملکرد کارآمد، پر شده است. در مقیاس حتی بزرگتر ، پروژه‌های شهرهای هوشمند، نمونه کاملی از این پروژه هستند.

اصطلاح اینترنت اشیا به طور عمده برای دستگاه‌هایی استفاده می شود که معمولاً انتظار نمی‌رود به اینترنت متصل باشند و بتوانند به طور مستقل از عملکرد انسان، با شبکه ارتباط برقرار کنند. به همین دلیل، یک رایانه شخصی و یا یک گوشی هوشمند به طور کلی یک دستگاه اینترنت اشیا محسوب نمی شوند. حتی اگر دستگاه مملو از سنسور باشد. با این حال ممکن است یک ساعت هوشمند یا یک دستگاه تناسب اندام یا سایر دستگاه‌های پوشیدنی به عنوان یک دستگاه اینترنت اشیا محسوب شوند.

تاریخچه اینترنت اشیا

ایده افزودن حسگرها و اطلاعات به اشیا  به صورت اولیه بین سال‌های 1980 تا 1990 مورد بحث قرار گرفت (و مسلما دارای پیشنه ایی کهن‌تر می باشد)، اما جدا از برخی پروژه‌های اولیه – از جمله یک دستگاه فروش اتوماتیک متصل به اینترنت – پیشرفت به کندی انجام شد و دلیل اصلی آن عدم وجود فناوری مورد نیاز و همچنين حجیم بودن  تراشه‌های کامپیوتری بود و راهی برای ارتباط موثر اشیا وجود نداشت.‌

سرانجام با وجود تراشه‌های یکبار مصرف و ارزان قیمت مانند RFID  که می‌توانند به راحتی به اینترنت بی سیم متصل شوند و نيز همراه با افزایش دسترسی به اینترنت پهن باند و شبکه‌های تلفن همراه و بی‌سیم، برخی از این مشکلات حل شد.

معضل بعدی کمبود IPv4 بود که با استفاده از IPv6 گام بسیار موثری در این پروژه برداشته شد.

کوین اشتون در سال 1999 عبارت “اینترنت اشیا ‘” را ابداع کرد، اگرچه حداقل یک دهه دیگر طول کشید تا این فناوری با چشم انداز همراه شود. او اینترنت اشیا را اینگونه معرفی نمود

“اینترنت اشیا به هم پیوستگي فرهنگ انسانی با ارتباط سیستم اطلاعات دیجیتال و ادغام ” اینترنت ” مي باشد که این همان IoT است.

افزودن برچسب های RFID به تجهیزات گران قیمت برای کمک به ردیابی موقعیت مکانی آنها از اولین برنامه‌های اینترنت اشیا بود. اما از آن زمان به بعد، هزینه افزودن سنسورها و اتصال اینترنت به اشیا همچنان کاهش می یابد و کارشناسان پیش بینی می‌کنند که این عملکرد ممکن است روزی به 10 سنت هم نرسد و امکان اتصال تقریباً همه چیز به اینترنت را فراهم کند.

اینترنت اشیا در ابتدا برای تجارت و تولید بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود  و از آن گاهی اوقات به عنوان ماشین به ماشین (M2M) تعبير مي‌شد، اما اکنون تأکید بر پر کردن خانه‌ها و دفاتر با دستگاه‌های هوشمند است،  پیشنهادات اولیه برای دستگاه‌های متصل به اینترنت شامل “بلاژه‌ها” (اشیایی که عملکرد خود را در اینترنت می نویسند و اطلاعات مربوط به خود را در آن ضبط می کنند)، محاسبات ubiquitous یا( “ubicomp”)، محاسبات نامرئی و محاسبات فراگیر بود با این حال این اینترنت اشیا بود که در همه جا شروع به رشد کرد.

وسعت اینترنت اشیا چقدر است؟

با گسترش رايانش‌ ابری اين صنعت بزرگ و بزرگتر شده است – در حال حاضر اشيا متصل بیشتری نسبت به مردم، در جهان وجود دارد.

شرکت تحلیلگر فناوری IDC پیش‌بینی کرده است که در کل تا سال 2025 ، (41.6) میلیارد دستگاه IOTمتصل به اينترنت وجود خواهد داشت. این همچنین نشان می‌دهد تجهیزات صنعتی و خودرویی بزرگترین فرصتIOT هستند، اما همچنین تاثير قوی اين صنعت را در  خانه های هوشمند و دستگاه‌های پوشیدنی در کوتاه مدت مشاهده خواهيم كرد .

یکی دیگر از تحلیلگران فناوری(گارتنر) پیش‌بینی می‌کند که بخش‌های سازمانی و خودرویی 5.8 میلیارد دستگاه در سال جاری به خود اختصاص مي دهند که تقریباً یک چهارم نسبت به سال 2019 افزایش داشته است. دستگاه های امنیتی ، به صورت شناسایی مزاحمان و دوربین‌های وب ، دومین استفاده كنندگان از دستگاه های IOTخواهند بود. اتوماسیون ساختمان – مانند روشنایی هوشمند – سریعترین بخش در حال رشد است و به دنبال آن خودرو (اتومبیل هوشمند) و مراقبت‌های بهداشتی (نظارت بر شرایط مزمن) در رديف‌هاي بعدي قرار دارند.

مزایای اینترنت اشیا برای کسب و کار چیست؟

مزایای اینترنت اشیا برای تجارت به نحوه اجرای آن بستگی دارد. چابکی و کارایی معمولاً مهمترین ويژگي هستند. ایده این است که شرکت‌ها باید به داده‌های بیشتری در مورد محصولات و سیستم‌های داخلی خود دسترسی داشته و در نتیجه توانایی بیشتری برای ایجاد تغییرات داشته باشند.

تولیدکنندگان در حال افزودن حسگرها به اجزای محصولات خود هستند تا بتوانند اطلاعات مربوط به عملکرد خود را به بخش پشتيباني منتقل کنند. این می تواند به شرکت‌ها کمک کند تا تشخیص دهند که کدام قطعه از کار افتاده است و قبل از اینکه خسارتی ایجاد کند، آن را تعويض کنند. شرکت‌ها همچنین می‌توانند از داده‌های تولید شده توسط این سنسورها برای کارآیی بیشتر سیستم‌ها و زنجیره تامین آنها استفاده نمايند، زیرا داده‌های بسیار دقیق‌تری درباره آنچه واقعاً در جریان است، خواهند داشت.